't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 1]

Sparens Vreughden-Bron.

[Set u neer, ey rust bedroefde Harder]

Stemme: Karileen.

SEt u neer, ey rust bedroefde Harder,
Siet u Phylis gaet vast heen,
Siet, siet, ey lieve siet, hoe Phylis vliet,
Haer Harder en laet hem nu droevigh alleen,
Neemt u keer, ey volght doch haer niet verder:
Want ghy siet sy stadigh vlucht,
Wel aen, maeckt droef geluyt, stort tranen uyt,
Vervult hier het Bosje vol droevigh naer gesucht,
Phylis haet haten, ‘t Herders leven soet,
Prijst hooge staten, tracht nae ‘s werelts goet:
Maer weet, niet ‘t leet, ‘t geen men der vint,
Maer acht, onbedacht, dat ‘t daer al gaet voor wint.

[p. 2]

 

2 Ey een woort, ach keert ey lieve Phylis:

 

Keert ey soete Harderin.

 

Ey schuwt het steets gebroet, dat niet en doet,

 

Als schimpich te spotten, met d’eenvoudighe sin,

 

Gaet niet voort, maer keert doch eer ‘t u leet is,

 

Wat vermaeck vintmen in Stee,

 

Niet als een vuyl gesnap, van achterklap,

 

Van ‘t geenmen wel sonder achterdencken de:

 

Wilt ghy dan mijden, dat ghy nieuwers komt,

 

Soo moet ghy lijden, datmen u dan nomt

 

Een Lijs, die vijs, is en wel lijckt

 

An schijn, een Bagijn, die stuyr en norsigh kijckt.

 

3 Wilt ghy nu by ‘t Steedtse volck verkeeren,

 

Soo moet ghy dan u gelaet

 

Veranderen en u dracht, na steetse pracht,

 

Mee setten en proncken met opgemaeckt cieraet,

 

Datmen u, dan schatte nae u kleere:

 

Noemde m’u een oprecht banier,

 

Van lichte wulpsicheyt, ‘t geen vaeck beschreyt

 

De eerbare herten, die sulck een schadelick vyer,

[p. 3]

 

Steets sien om swerven, dat door vuyle brant,

 

Ons kan bederven, sinnen en verstant,

 

Soo dat de Stadt, ‘t vermaeck, mer vond, en heeft,

 

Ons steets geeft aen-lockingh tot de sond.

 

4 Gaet niet heen, ey keert doch Harderinne,

 

Maer wat klaegh ick doch, ‘t is wint?

 

Wel Harder sult ghy dan, nu scheyde van

 

De geen die ghy hebt voor desen so bemint?

 

Neen jae neen, ach jae, ick schey uyt ‘t minnen,

 

Schoon mijn ‘t scheyden wel verdriet:

 

Want ick van d’Hoofs manier, doch niet een sier,

 

En weet van haer termen, oft Complementen niet.

 

Dus ‘k laet de Ioffers, en het steets gevry,

 

Steetse ruyge Doffers, en haer Cortoisy:

 

Want konst, baert gonst, en wat doch weet

 

Een loer, van een Boer, van ‘t geen men konst heet?

     Konst baert gonst.