Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

[Lof heylich schepper, van alle datmen siet]

Op de wijse: Van den 129. Psalm. Van der jeucht aen, etc.

Singt met aendacht.

Lof heylich schepper, van allen datmen siet^a
uwe handen werc is niet om doorgronden^b
Hemel en aerde hebt ghy gemaecktt uyt niet⁺
Noyt en was sulcx eenen God gevonden.^c
2 Ghy hebt geseyt het worde hemel fijn,^d
Gelijc dat ons Esdras dat gaet betoogen
Doen is u woort een volcomen werc gezijn
So dat wyt aenschouwen met onsen oogen.⁺
3 De aerd' hebt ghy op t'water uytgebreyt
Door uwe cracht dat sy niet en can sincken
Sulck een vast fondament hebt ghy geleyt
Twelc onbegrijplijc is om ons te dincken^e
4 Sulc eenen God en vintmen niet int lant
Die ons can geven vruchtbarige tijden,^f
Coudt, hette, wint en regen abundant^g

a col. 1. 16.

b Gen. 1. 1.

+ Psal. 33. 6.

c 4. esdr. 7. 38.

d Ioa. 1. 3.

+ Rom. 1. 30.

e 4. esdr. 6. 48.

f Ps. 18. 32.

g Ge. 8. 22.

[p. 376]

 

^h End spijs om onse herten te verblijden.

 

5 Ghy spijset al Heer met uwen overvloet,

 

ⁱ Allerley vleesch, het zy van wat nature,

 

^k Alle oogen sien op u, o Heere goet,

 

^l Dat ghy haer spijse geeft tot elcker ure.

 

9 Ghy hebt, o Heer, den dach verordineert

 

Dat hem den mensch daer in soude geneeren,

 

In sijnen arbeyt, elck een practiseert

 

Dat hy genoech crijght om te verteeren.

 

^m 7 Dan comt de nacht, op dat den mensche rust,

 

Dan gaen hen roeren alle wilde dieren,

 

Om hare spijs//op dat worde geblust

 

Haren honger, die sy des daechs logieren,

 

8 De visschen, Heer, ghy ooc niet en vergeet

 

Die daer by duysenden int water swerven,

 

Ghy geeft haer spijs, op dat een yeder eet,

 

Dat sy van honger niet en moeten sterven.

 

ⁿ 9 O wijse God hoe hebt ghyt't onderscheyt,

 

Dat alle dinck dus heeft sijn ganc end wesen

 

⁺ Dat uwen naem, end hooge majesteyt,

 

^o Moet door u wonderwercken zijn gepresen.

 

⁺ 10 Tis recht datmen u groote eer' toeschrijft

 

Ghy zijt een God geene by u geleken

 

^p ghy zijt een God, die daer ooc eewich leeft,

 

^q Vwe jaren en sullen niet ontbreken.

 

⁺ 11 De menschen leven hier een cleen termijn

 

^r Dan moeten sy weder tot stof der eerden,

 

Want ghy zijt aerde, sprac oock God devijn

 

^s En moet hier naer weder tot aerde worden.

 

⁺ 12 Ghy sult, o Heer, door u cracht en gewelt,

h Ps. 104. 14.

i ps. 136. 25.

k ps. 145. 15.

l ps. 104. 23.

m Ps. 104. 20.

n Psa. 104. 27.

+ Ps. 136. 25.

o ro. 16. 26.

+ Iu. vers 25.

p Ps. 35. 10.

q ps. 102. 28.

+ Hebr. 1. 12.

r Syr. 40. 26.

s Gen. 3. 19.

+ Syra. 17. 8.

[p. 377]

 

All' menschen hier naer weder doen verrijsen^t

 

Sy sullen al voor u worden gestelt

 

Om loon t'ontfaen, na dat sy hier beiwjsen.^v

 

13 Gelijc ghy, Heer, die werelt hebt verdaen⁺

 

Met den Sundtvloet, om al des menschen sonden,^x

 

Also salt ooc ten jongsten dage gaen⁺

 

Die niet recht voor u en worden bevonden.⁺

 

14 De Aerde sal branden met fel tempeest

 

Dan sult ghy der boosheyt een eynde maken^y

 

End al die u niet en hebben ghevreest

 

Die sullen dan moeten tverderven smaken.^z

t Ioa. 5. 29.

v 2. co. 5. 10.

+ Sy. 17. 22.

x Ge. 6. 5.

+ mat. 24. 36.

+ Luc. 17. 26.

y 2. Pet. 3. 10.

z 2. tess. 1. 8.