Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Den 46. Psalm.

Singt met aendacht.

[p. 145]

 

Als ons de noot overvalt crachtich

 

Ons borcht end heyl is God almachtich.

 

Sulcx bevinden wy in den noot,

 

End hebben in hem troost seer groot.

 

3 Dies vreesen wy in gheenen dinghe

 

Al waert dat de werelt verginghe

 

End de berghen hen wierpen snel,

 

Int midden der zee diep en fel.

 

4 Alwaert dat water des meyrs diepe

 

Raesde t'saem, end oock overliepe,

 

Al waren te niet door sijn cracht,

 

Berghen end steenrotzen ghebracht.

 

5 Nochtans sullen de vercken reyne,

 

Oock menighe clare fonteyne,

 

De schoone stadt maken verblijt,

 

daer God in woont tot aller tijt.

 

6 Midden in haer woont God ghepresen,

 

End wil eeuwelijck by haer wesen,

 

Niet salse beweghen voortaen,

 

Want de Heer wilts' altijt bystaen.

 

7 Veel volcks is ons gheweest seer teghen,

 

Coninckrijcken hen oock beweghen,

 

Van haer gherucht, also dat scheen,

 

Verginck d'eerd' end Hemel met een

 

Pause.

 

8 In sulcke stormen ende baren,

 

Is met ons de heyr der heyrscharen,

 

God Iacobs in ons een borcht vast,

 

Teghen ghewelt een overlast.

 

9 Comt doch al, wilt sien end bemercken

[p. 146]

 

Onses Gods groote wonderwercken,

 

Die hy op der aerden doet,

 

Na sijne groote wijsheyt goet.

 

10 Hy heeft over d'eertrijck in tvreede,

 

Ghestilt de oorloghen seer wreede.

 

Lancen,boghen, heeft hy int lant

 

Vernielt, end de waghens ghebrant.

 

11 Weest stil (spreect hy) zijt doch gedachtich

 

Mijner grooter sterckheyt seer machtich,

 

Ick ben de God seer hooch gheacht,

 

Boven aller menschen gheslacht.

 

12 Cortelijck de Heer der Heyrscharen,

 

Is met ons in stormen end baren,

 

God Iacobs is ons een borch vast,

 

Teghen ghewelt end overlast.