Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Den 37. Psalm.

Singt met aendacht.

God is mijn licht twelc my leyt in sijn wegen,
End mijn heyl, voor wien sal ick zijn bevreest
Hy is mijns levens vracht tot my geneghen,
Voor wien sal ick schricken in die tempeest,
Als my de boose deden overloop,
Ende sochten my te verslinden gaer,
Ick sach dan mijn vyanden in ghevaer
Struykelen end vallen al overhoop,

Alwaer dat my veel heyrcrachten omvinghen,

So sal doch Heer, mijn hert hem vreesen niet,

[p. 73]

 

Comt die wil om my nu te bespringhen,

 

Ick stae vast op God in al mijn verdriet.

 

Eendlijck heb ick begheert end tot den ent

 

Sal ickt oock begeeren, Heer, met ootmoet,

 

Dat ick in huys daer ghy zijt bekent,

 

mijn leven lanck blijde tot mijn behoedt.

 

Op dat ick der mach mercken end aenschouwen,

 

Heer uwes huys seer schoone heerlijckheyt,

 

End den tempel vry zijnde van t'benouwen,

 

Wel mach alsins doorsien met vrolijckheyt.

 

Want als ick sal wesen beswaert met noot

 

Ick sal daer verborghen zijn t'aller tijdt,

 

End in een heymelijck oort sijn bevrijt,

 

End daer na verhoocht zijn in eeren groot.

 

Pause.

 

God doet my gaen den hoofd opgeheven

 

Vrymoedich onder mijn vyanden al,

 

Dies wil ick hem lof, prijs end eere gheven,

 

met sanck in sijn huys ick hem loven sal.

 

Als ick u Heer, bidde my doch verhoort,

 

Wilt mijn begheert ghenadelijck verstaen,

 

In den noot wilt mijn clachten nemen aen,

 

Ende zijt my barmhertich na u woort.

 

mijn hert heeft, Heer, gevoelt in allen hoecken

 

V woort, dwelck my inwendich aldus leert,

 

Beneersticht u om mijn aenschijn te soecken,

 

Ghy siet dat ickghesocht heb end gheeert.

 

Keert doch van my niet Heer u alschijn reyn

 

In uwen toorn verstoot niet uwen knecht

[p. 74]

 

Ghy zijt Heer mijn hulper trou en oprecht,

 

Verlaet my niet God mijn heylant alleyn.

 

Vader end Moeder hebben my verlaten,

 

Maer God bewaert my als een kint seer teer

 

Ick ben seer benout door hen die my haten,

 

Dies leert my in gaen den rechten wegh Heer.

 

Al mijn vyanden soecken mijn verdriet,

 

Valsche tuyghen staen op der welcker mont,

 

Niet dan onrecht en spreeckt tot aller stont,

 

Dies en gheft my in haren handen niet.

 

Hadt ghy my dien troost niet laten verwerven

 

Dat ick noch in dit leven soud ontfaen

 

T'ghebruyck uwer goederen voor mijn sterven

 

Ick waer onder den last des drucx vergaen.

 

Daerom lancmoedelijc den Heer verwacht

 

Zijt altijt wel ghetroost end onvertsaecht,

 

God sal eyntlijck helpen u die nu claecht,

 

Verbeyt den Heer op sijn toecomst hebt acht.