Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,

nu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen

Een nieu Liedeken,

op de wijse: In bitterheyt der Zielen.

⁺ALs Esdra, men noch heden
Wel hooghe loven mach,
Die vroom zijn door ghestreden
Soo men te Ghendt oock sach,
November den twaelfsten dach,
Doen men te schrijven plach,
Vierentsestich, doen leden
Twee Vroukens met goet verdrach.

D'een een Weduwe eersame,

Hiet Pierrijntgen Maelbout,
Martijntgen soo van name,
Was een Dochter niet ont,
Sy hebben menichfout,
Bewesen lauw' noch cout,
Haer gheloove bequame,
Ghelijck in't vier het gout.

Dees Susters van gheboorte

End' wedergheboorte me,
Schaepkens van Christus soorte,

+ 4. Esdr. 2. 47.

[p. 135]

 

Ghevanghen te Ghendt in't ste,

 

Jesabels hoop haer de

 

Soo door dreyghen als be,

 

Met listighe becoorte,

 

Veel strijdt en swaer onvre

 

Haer gheloove ghepresen

 

Beleden sy openbaer,

 

Van Christum, en om desen

 

Op't stadt-huys ter vierschaer,

 

Seer beloghen, men haer

 

Heeft ten laetsten aldaer

 

Ter doot des zweerts verwesen,

 

Om t'ghetuyghnis Christi claer.

 

Dees Vroukens in die ure ⁺

 

Vrolijck met sanghe soet,

 

Loefden den Heere pure,

 

Martijntgen die sprack, doet boet

 

O Menschen om u behoet,

 

Ghelooft t'Euangely goet,

 

Ondersoeckt die Schriftuere,

 

Sy betuycht van Christum vroet.

 

Alst nu was na den noene,

 

Ende den tijdt present,

 

Dees Vroukens te verdoene,

 

In s'Graven steen bekent,

 

Daer was dat out Serpent,

 

Met zijn gheleerd' ontrent,

 

Maer dees wijnrancxkens groene

 

Bleven in den wijnstock jent.

 

Martijntgen met verblijden, ⁺

 

Danckte met goet opstel

 

Den Vader, soo te lijden

 

Om zijnen Naem ghequel,

 

Beval hem den Gheest snel,

 

Den Beul deed' zijn werck fel,

 

Den Paep sprack doen ten tijden,

 

Arm schaep, ick seyt u wel.

 

Martijntgen soo verscheyde,

 

Doen quam Pierrijntgen, siet

+ Mat. 5. 12

+ Mat. 5. 12
Act. 5. 42.

[p. 136]

 

Den Paep die haer seer vleyde,

 

Haer aen zijnen deessem riedt,

 

Ghy valsch Prophete vliedt,

 

Sprack sy tot zijn verdriet,

 

Hy wierp zijn handen beyde

 

Van hem, ten behaechd' hem niet.

 

Maer t'Schaep ginck sonder dolen

 

Die voetstappen Christi,

 

End' in doots noot bevolen

 

Den Vader den Gheest heeft sy,

 

Bedroeft, hier zijnde by

 

Ghevoeld' ick vreucht in my,

 

Om dat sy onghestolen,

 

T'gheloove behielden vry.

 

⁺Een sterven, en bederven

 

In s'weerelts ooghen mal

 

Was dit, maer sy beerven

 

Ruste vry van misval,

 

Met der heylighen ghetal,

 

⁺Die Godt noch leven al,

 

Ende sullen vreucht verwerven,

 

Die niet vergaen en sal.

 

⁺Menighe vroom oorconde

 

Is nu voor ons int pleyn,

 

⁺Dus Broeders vry van zonde,

 

Laet ons oock alghemeyn

 

Wacker om strijden reyn,

 

Ons Prince ende Capiteyn

 

Nae volghen t'allen stonde,

 

En mercken op hem alleyn.

+ Sap. 3. 2.
Sap. 3. 3.

+ Luc. 20. 38

+ Hebr. 12. 1.

+ Rom. 6. 4.
1. Pet. 2. 2.