Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,
(1593)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijnu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen
Nae de wijse: La douce face: oft, Ick hebbe ghemindt, den tijdt is leden, etc.AChab over Israel verheven
Ga naar margenoot+Regeerde binnen Samaria,
Veel Afgoderie heeft hy bedreven,
Jeroboams weghen die volghd' hy nae,
Noch gaf hy zijn trouwe
Een Heydensche Vrouwe,
Gheheeten Jesabel,
Baal hy eerde // Ende verkeerde,
Dat Huys van Israel.
Elias die was van Godt ghesonden,
Om over al zijn boosheyt swaer
Hem een felle straffe te vermonden,
Hoe dat binnen dat selve Jaer,
| |
[pagina 75]
| |
Daer Godt gheenen
Reghene verleenen
En sond', noch dauwe niet,
T'welck Godt so dede // En daer volchde mede
Dieren tijdt en verdriet.
Maer de Heere, die zijn volck can troosten,
En zijn ghenade wel bewijst,
Deed' Eliam vluchten nae den Oosten,
De Raven hebben hem daer ghespijst,
Aen eener Beke,
Maer by ghebreke
Van reghen over al,
T'water verdroochde // nae Sarepta poochde
Hy hem, soo Godt beval:
Daer vandt hy een Weduw' goet van aerde
Buyten de poorte van der Stadt,
Die daer hout raepte end' vergaerde,
Om eenen dronck waters hy haer badt,
Sy ginck ghewillich,
End' onverschillich,
Om wat te halen, maer,
Siet de Prophete // Heeft om een bete
Broodts noch ghebeden haer.
Sy sprack, soo waerachtich als in't leven
Vwen Godt is, een handt vol meel
Dat en is my maer overghebleven,
En in een kruyck oly niet veel,
En siet, ick sochte
Hout, dat ick mochte,
Voor mijnen Soon en my
Wat gaen bereyden // Om alsoo te scheyden
Wt dese Weerelt vry.
Elias die sprack, gaet doet u saken,
Maer wilt voor my wat bringhen eest,
Dan sult ghy voor u beyden wat maken,
Maer en wilt niet zijn bevreest:
Want nae sHeeren spraken,
Niet en sal laken
V meel noch oly jent,
| |
[pagina 76]
| |
Totdat den waerden // Godt op der Aerden
Weder den reghen sendt.
Sy heeft alsoo ghedaen, dus hebben gh'eten
Elias, sy, en haer ghesin,
Wat sy uyt haer maten heeft ghemeten,
Oly, oft meel, t'werdt niet te min,
Langhe nae desen
Sandt Godt ghepresen
Tot Achab Eliam,
Maer onder weghen // Eliam teghen
Achabs Hofmeester quam.
Want hy was ghesonden aen alle hoecken,
By Beken en Fonteynen saen,
Hoy, om s'Conincx Peerden te gaen soecken,
Dat t'Vee niet al en sou vergaen:
Als hy nu kende
Eliam, ende
Als Elias sprack schier,
Seght uwen Heere
Met snellen keere,
Siet Elias is hier.
Hy heeft dat gheweyghert, en vertelde
Datter gheen Volck noch Landt en was,
Achab die en had, als die ontstelde,
Aldaer doen soecken Elias,
Ghedoodt, verbeten
Heeft Gods Propheten,
Jesabel onghespaert,
Maer uytghesondert // Heb icker hondert
In speloncken bewaert.
Want u knecht die vreest den Heere // seere,
Van zijn jeucht aen, hierom indien
Dat ick nu tot mijnen Heere // keere,
En segh ick hebbe dy ghesien,
Ter selver wijlen
Soude veel mijlen
Gods Gheest wech voeren dy,
Voor vast ick houde // Achab die soude
Daerom doen dooden my.
| |
[pagina 77]
| |
Elias swoer, hy soude sonder falen
Voor Achab hem vertoonen vroet,
Dus ginck den Hofmeester verhalen,
Achab die quam hem in't ghemoet,
En vraeghd' Elias
Of den Man hy was,
Die door al zijn voorstel,
Aen alle zijden // Sonder vermijden,
Verwerde Israel.
Elias die sprack, Ick en verwerre
Israel niet door gheen abuys,
Maer het wort verwerret wijdt en verre,
Door u en door uws Vaders huys,
Dat ghy ghevloden
Zijt de Gheboden
Des Heeren Zebaoth,
Ende mishandelt // Soo dat ghy wandelt
Nae Baal den Afgodt.
Dus laet nu gheheel Israel versamen,
Op den bergh Carmelus, end' al
Die Propheten van Baal by namen,
Vier hondert vijftich in't ghetal,
Jae die Propheten,
Al die daer eten
Aen Jesabels Tafel,
Dus t'eender sommen // Zijn sy ghecommen
Op den Bergh van den Carmel.
Elias die vraechde t'volck, hoe langhe
Dat sy over beyde zijden manck,
Wilden blijven gaende even stranghe,
Is de Heere Godt, gaet zijnen ganck,
Maer is het Baal,
Wandelt hem nae al,
Noch deed' Elias daer
Brenghen twee Ossen // Om t'volck te lossen
Wt haer dolinghe swaer.
Hy liet de Propheten, Baals eenen
Wt kiesen, om offeren fijn,
Welcke Godt met vyer soude verleenen
| |
[pagina 78]
| |
Antwoorde, die soude Godt zijn,
Baals Dienaren
Die leyden haren
Osse, daer op dat hout,
Rondtom sy liepen // Spronghen en riepen
Tot Baal menichfout.
Van den morgen vroech hebben sy geroepen,
Verhoort ons doch, o Baal Godt,
Maer op geen antwoord' en was daer te hoepen,
Elias die sprack tot haer uyt spot,
Roept buyten spele
Met luyder kele,
Want het mach wesen wel,
Dat hy nu lichte // Slaept ofte dichte,
Oft yet te doen heeft el.
Luyde ginghen sy roepen ende tieren,
Met messen en priemen haer lijf
Tot den bloede hicken en pickieren,
Al nae der Heydenen bedrijf,
Tot nae den noene,
Als men te doene
Spijs-offerhande plach,
Maer geen antwoorde // Men daer en hoorde
Van Baal, noch en sach.
Elias die ginck in t'volcks aenschouwen
Des Heeren ghebroken Altaer
Met twaelf steenen wederomme bouwen,
Rondtom een vore maeckt' hy daer,
T'hout hy bereyde,
Daer op hy leyde
Den Osse met der spoet:
Ende hy lieten // Driemael begieten
Met water overvloet.
Elias die sprack, end' heeft ghebeden,
Godt Abrahams ghebenedijt,
Isaacx, end' Israels, toont heden
Dat ghy Godt van Israel zijt,
En ick u Knecht // vry,
En dat ick recht // my
| |
[pagina 79]
| |
Droech nae u heylich woort:
Op dat o Heere // dit volck bekeere,
Doch mijn ghebedt verhoort.
Doen sant de Heere t'vyer sonder vertoeven,
Dat al den brandtoffer verslont,
Steenen, Aerd', en water in der groeven,
Als t'volck dit sach, het viel terstont
Ter Aerden neder,
Keerende weder
Al tot den Heer' eerbaer,
Den Heere crachtich // is Godt waerachtich
Beleden sy all' gaer.
Die valsche Propheten al versleghen
Werden van Elia vailliant,
En door zijn ghebedt, sandt Godt den reghen
Van den Hemel wederom op't landt,
Als voorby waren
Gheheel drie Jaren,
En ses Maenden ghetelt,
Datter met allen // gheenen ghevallen
En hadd', op d'Aerdtsche velt.
Gheestelijcke Israelsche bende,
Gheenen Baal in u hert' en stelt,
Dat u Godt altijdt den reghen sende,
End' u met droochte niet en quelt,
Vwen Elias,
Christus Messias,
T'levende water gheeft,
Voor niet ten wensche // hier elcken Mensche,
Die hem vyerich aencleeft.
Een is noodich. 1585. |
|