Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,
(1593)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijnu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen
[pagina 64]
| |
op de wijse: Schoon lief light ghy in wake, etc.T'Gheloof is een seker betrouwen,
Ga naar margenoot+Van dinghen die men hoept ghewis,
En die men niet en can aenschouwen,
Daer door hadden ghetuyghenis
De Ouden, door't gheloove fris,
Soo mercken wy expeerdich,
Dat de weerelt gheschapen is,
Door dat woort Gods eerweerdich,
Ga naar margenoot+Jae wat men siet, uyt niet is veerdich.
Door't Gheloof Abel Godt dede
Ga naar margenoot+Grooter offer, dan Cain vry,
Daer hy ghetuyghenis oock mede
Vercreegh, dat hy rechtveerdich zy,
Doen Godt van zijner gave bly,
Ghetuyghenis heeft ghegheven,
Alsoo dat door dat selve hy
Spreeckt als noch zijnd' in't leven,
Al is hy doot ghebleven.
Door't gheloof Enoch den vromen,
Om dat hy niet en soude sien
Ga naar margenoot+Den doot, soo werdt hy wech ghenomen,
Men vandt hem oock niet meer, midtsdien
Dat hem dat Goddelijck ingien
Wech nam sonder vertraghen,
Want hy hadd' al voor dit gheschien
Ghetuyghenis nae't ghewaghen,
Dat Godt aen hem hadd' een behaghen.
Maer niemant en mach den Heere,
Sonder gheloove, wat hy doet,
Behaghen te gheenen keere,
Want wie tot Godt wilt comen vroet,
Dat Godt is Godt, ghelooven moet,
End' dat hy seer weldadich,
Sal wesen een verghelder goet,
Over sulcke ghenadich,
Die hem soecken ghestadich.
| |
[pagina 65]
| |
Noe door't gheloof heeft Godt almachtich Ga naar margenoot+
Gheeert, end' Arck hy maken ginck,
Tot salicheyt zijns huys eendrachtich,
Doen hy't Goddelijck bevel ontfinck,
Van dat noch was onsichtbaer dinck,
End' heeft de weerelt by desen
Verdoemt, en erfde sonderlinck
De gherechticheyt ghepresen,
Die uyt t'gheloove comt gheresen.
Door't gheloof Abraham onderdane
Werdt, doen hy was gheroepen claer, Ga naar margenoot+
Om uyt (in een landt) te gane,
Dat hy soude beerven, maer
Hy ginck uyt, niet wetende waer,
Door't gheloove goederhande,
Was hy een vreemdelinck daer,
In den beloofden lande,
In een vreemt landt als de vailliande.
Hy woond' in hutten slecht van stoften
Met Isaac end' Jacob ontrent,
Die oock waren deser beloften
Mede-erfghenamen bekent,
Want hy verwachte patient,
Op een stadt goet bequame,
De welcke heeft een fundament,
Welcx timmerman eersame
En schepper Godt selfs is met name. Ga naar margenoot+
Door't gheloove heeft ghecreghen
Sara vruchtbaerheyt ende cracht,
Soo dat sy baerde boven t'pleghen,
Boven den tijdt, en buyten dracht,
Want sy heeft hem ghetrouw' gheacht,
Den belover t'haren beclijve,
Daerom soo zijnder voortghebracht
Vele uyt desen Wijve,
Van eenen verstorven lijve.
Vele zijnder voort ghecommen, Ga naar margenoot+
Als sterren aen den Hemel claer,
End' als het zant oock niet om sommen,
| |
[pagina 66]
| |
Aen den oever der Zee, all'gaer
Storven dees in't gheloove, maer
En mochten niet ghenieten
Die belofte, maer saghen haer
Van verre sonder verdrieten,
Sy haer daer op ghetroosten lieten.
Ga naar margenoot+Op Aerden gasten en vremden,
Beleden sy te wesen, want
Met sulcx te segghen sy bestemden,
Oock te soecken een Vaderlandt,
Maer hadde gheweest haer verstandt
Op daer sy uyt zijn ghetoghen,
Sy hadden wel tijdt abundant,
En hadden ongheloghen
Wel weder keeren moghen.
Maer een beter sy begheerden,
Ga naar margenoot+Te weten, s'Hemels Majesteyt,
Daerom en schaemt hem niet den weerden
Godt, haren Godt te zijn gheseyt,
Want hy heeft haer een stadt bereyt,
Ga naar margenoot+Abraham door't gheloof vercoren,
Gheproeft zijnd' in verduldicheyt,
Offerde zijn eengheboren
Sone, al sonder teghensporen.
Hy gaf daer zijnen Soon uytghelesen,
Ga naar margenoot+Waer van dat hem beloeft was bloot,
Dat hem het zaet ghenaemt soud' wesen
In desen Soon Isaac minioot,
Hy dachte, Godt can van der doot
Wel wederom doen leven,
Dus werdt hy tot een voorbeeldt groot,
Hem wederom ghegheven,
Van Godt den Heere verheven.
Ga naar margenoot+Isaac door't gheloove heeft ghezeghent
Jacob en Esau, al van
Dat naemaels soude zijn bejeghent,
Jacob doen hy sterven began,
Soo heeft door't gheloove den Man
Ga naar margenoot+Ghezeghent seer voorspoedich
| |
[pagina 67]
| |
Twee sonen, die Joseph ghewan,
En neychde hem ootmoedich
Voor die spitse zijns Scepters roedich.
Joseph door't gheloove vertelde Ga naar margenoot+
Van den uytganck van Israel
Doen hy sterf, ende hy stelde
Van zijn ghebeente een bevel,
Door't gheloove werdt Moses wel Ga naar margenoot+
Drie Maenden lanck versteken,
Van zijn Ouderen, als rebel
Des Conincx boose treken,
Om dat een schoon kindt was ghebleken.
Moses door't gheloove niet en wilde Ga naar margenoot+
Den soon van Pharaos dochter zijn,
Doen hy groot werdt, maer vercoos milde
Met Gods volck onghemack en pijn,
Dan wellust der zonden fenijn,
Tijdelijck te volcommen,
Want die versmaetheyt Christi fijn,
Hielt hy voor beter sommen,
Dan al d'Egyptische rijckdommen.
Want op den loon sach hy al vooren, Ga naar margenoot+
Door't gheloof hy Egypten liet,
Niet vreesende voor s'Conincx tooren,
Want hy hielt hem, aen dien hy niet
En sach, als saghe hy hem siet,
Door't gheloove soo't behoorde,
Hielt hy Paesschen, en bloet vergiet,
Dat haer niet en verstoorde,
Die d'eerste gheboorten al vermoorde.
Door't gheloove waren sy gaende
Door die roo Zee vry onghequelt, Ga naar margenoot+
T'welck d'Egyptenaren oock bestaende
Verdroncken, door s'gheloofs ghewelt
Zijn die mueren neder ghevelt,
Van Jericho der steden, Ga naar margenoot+
Doen sy seven daghen ghetelt
Daer den ommeganck deden,
Al nae des Heeren reden.
| |
[pagina 68]
| |
Ga naar margenoot+Raab die ghemeyne Vrouwe,
Werdt door't gheloove sonderlinck
Behouden, om dat sy ghetrouwe
Die bespieders soo wel ontfinck,
Alsoo dat sy niet en verginck
Met d'ongheloovighe bende,
Maer soud' ick segghen alle dinck,
Van veel ander bekende,
Den tijdt viele te cort in't ende.
Den tijdt die soude my wel falen,
Ga naar margenoot+Soud' ick van Gideon vailliant
Barak end' Sampson verhalen,
Jephtah, David triumphant,
Oock Samuel met goet verstandt,
De Propheten bysonder,
Ga naar margenoot+Die menich Coninckrijck end' landt,
Door't gheloof brachten t'onder,
Gherechticheyt wrochten en wonder.
Sy creghen die beloftenissen,
Ga naar margenoot+Sloten der Leeuwen muylen vry,
De cracht des vyers deden sy missen,
Des zweerts scherpheyt ontvloden sy,
Zijn crachtich gheworden daer by
Wt swackheyt cleen te achten,
Sterck in den strijdt, vrymoedich bly
Ga naar margenoot+Werden sy, ende brachten
T'onder die vreemd' heyrcrachten.
Die Vrouwen vercreghen haer dooden
Ga naar margenoot+Van der verrijsenisse reen,
Maer die ander zijn in nooden
Ga naar margenoot+Gheslaghen in stucken verscheen,
Ende sy hebben oock gheen
Verlossinghe aenghenomen,
Op dat henlieden soude een
Verrijsenis toe comen,
Beter tot harer vromen.
Ga naar margenoot+Sommighe hebben gheleden
Spot, gheesselinghe, ende smaet,
Ga naar margenoot+Banden, kerckers, wreede zeden,
| |
[pagina 69]
| |
Ghesteent, ontcleedt, seer obstinaet Ga naar margenoot+
Doorsteken, zweerdich ghedoot, quaet
Ist lijden om vertellen,
Sy ginghen om seer desolaet,
Met commerlijck bequellen,
In pelssen ende Geyte-vellen. Ga naar margenoot+
Veel droefheyt leden sy volherdich
Met onghemack, als Menschen kranck,
Welcke de weerelt was onweerdich,
In ellende was haren ganck,
Al in de wildernissen stranck,
Op berghen end' in holen,
An aerdtsche speloncken bevanck,
Daer moesten sy gaen dolen,
Deser weerelt ontstolen. Ga naar margenoot+
Door't gheloof hebben dees' al vercreghen
Ghetuyghenis dat is ghewis,
Maer en hebben in gheene weghen,
Ontfanghen die beloftenis,
Om dat van Godt al voor ons is
Voorsien een beter sake,
Op dat hy ons oock niet en mis,
Maer nae Schriftueren sprake,
Haer met ons volcomen make.
Nae dien wy sulck een hoop ghetuyghen
Hebben, laet ons, ons maken quijt Ga naar margenoot+
De zonde, en gheheel ons buyghen,
Onder de Wet Christi subijt,
Loopen verduldich in den strijt,
Om de weerelt te verwinnen,
Ende op Jesum sien altijt,
Die daer is s'gheloofs beginnen,
End' de voleynder recht van sinnen.
Een is noodich. |
|