Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,
(1593)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijnu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen
[pagina 54]
| |
op de wijse: Gheeft my te drincken nae mijnen dorst, etc.DAer was een Man in den lande Hus,
Gheheeten Job, die vroech en spade
Slecht ende recht was, en aldus,
Godt vreesde, en vermijdde t'quade,
Seven Sonen van zijnen zade,
Ende drie dochteren hy wan,
Oostwaerts en woonde door Gods ghenade,
Gheenen soo eerlijcken Man.
Hy hadde seer veel vees in't veldt,
Seven duysent Schapen en Bocken,
Drie duysent Kemelen ghetelt,
En zijn Ossen die ploeghen trocken
Die waren tot vijf hondert jocken,
En hadde menich Ezelin,
Jae tot vijf hondert, in zijn belocken,
Daer toe een seer groot huysghesin.
Sijn Sonen, als men mercken mach,
Hielden maeltijden al met vrede,
Elck in zijn huys, op zijnen dach,
Noodden haer drie Susters mede,
Des anderdaechs, met neerstichede,
Is Job altijt vroech opghestaen,
Nae zijns kind'ren ghetal hy dede
Godt den Heere Brandt-offer saen.
Job heeft aldus ghedaen eenpaer,
Dinckende, mijn kinderen t'samen
Mochten hebben ghesondicht swaer,
Gode ghelastert teghen t'betamen,
Maer als Gods kinderen eens quamen
En traden voor den Heere vry,
Onder haer quam Satan by namen,
De Heere sprack, van waer comt ghy?
Ick hebbe, sprack Satan, het landt
Rondtom doorloopen, doen sprack de Heere:
Saecht ghy niet Job, mijnen knecht vaillandt,
Niemant en is tot gheenen keere
| |
[pagina 55]
| |
Zijns ghelijcke, dat hy soo seere
Slecht ende recht is, en Godt vreest,
En schout dat quaet, t'zijnen vermeere,
Daer op antwoorde Satan den Gheest.
Meynt ghy dat Job Godt vreest om niet,
Zijn Huys en goet menigherhande
Hebt ghy bewaert, alsoo men siet,
Ghezeghent t'werck van zijnen hande,
Zijn goet verbreydt hem in den lande,
Maer steeckt u handt al aen zijn goedt,
Soo sal hy u met onverstande
In't aenschijn lasteren onvroet.
De Heere gaf Satan t'ghewelt,
Al wat Job hadde, niet te sparen,
Maer moest hem laten onghequelt,
Terstont is Satan wech ghevaren,
Op den dach als Jobs kinderen waren
Tot haren oudtsten Broeder fijn,
En droncken wijn, seer quade maren
Tot Job eylaes ghecomen zijn.
Een Bode sprack met groot verdriet,
Die Ossen ploeghden, daer beneven
Weydden die Ezelinnen siet,
Die van Arabien beseven
Namen de Beesten, oock het leven
Van uwe knechten, met groot dangier,
En ick alleen ben overghebleven,
Om u de mare te brenghen hier.
Eer desen van spreken ophiel,
Quam daer een ander van Jobs knapen,
En sprack, het vyer uyt den Hemel viel,
En heeft verbrandt alle die Schapen,
En al u knechten die zijn ontslapen,
Ick ben't alleen ontvloten breet,
Op dat ghy meucht door my betrapen
De boodtschap en t'rechte bescheet.
Als die noch sprac, quam seer t'onvreen
Daer noch een ander in gheloopen,
En sprack, hoe dat haer die Chaldeen
| |
[pagina 56]
| |
Hadden ghestelt al in drie hoopen,
Om al de Hemelen af te knoopen,
V knechten, sonder ick alleen,
Die moestent met den zweerde becoopen,
Sprack hy, de mare com' ick verbreen.
Als die noch sprack, quam een seer snel,
En seyde, u Kinderen ghepresen,
Die waren al ter maeltijdt wel,
Tot den oudtsten Sone, in desen
Quam eenen seer stercken windt gheresen,
Dat huys viel neder, sy bleven doot
De Jonghelinghen, om dat sou wesen
V ghebootschapt, ick't alleen ontvloodt.
Job zijn cleederen in stucken track,
Ende hy heeft zijn hooft gheschoren,
Ga naar margenoot+Hy vielter Aerden, aenbadt, en sprack,
Ick was van Moeder naeckt gheboren,
Ga naar margenoot+Naeckt moet ick henen, wats dan verloren?
Godt gaf, Godt nam, gheloeft zy doch
Des Heeren Name uytvercoren,
Job en heeft niet ghesondicht noch,
Satan met Gods kinderen tradt
Voor den Heere, die ginck hem vraghen,
Hebt ghy gheen acht op Job ghehadt,
Hoe hy noch blijft ten allen daghen
By zijner vroomheyt, nae mijn behaghen,
Maer ghy hebt my daer toe verweckt,
Dat ick hem aldus soude plaghen,
Sonder oorsake die daer toe streckt.
Satan antwoorde, vel om vel,
Eenen Mensche salt al met eenen
Verlaten voor zijn leven snel,
Maer tast hem aen zijn vleesch en beenen,
Ga naar margenoot+In't aenschijn sal hy u vercleenen,
De Heere sprack tot Satan, siet,
De macht die wil ick u verleenen,
Maer en neemt hem het leven niet.
Satan voer wech, ende sloech Job,
Met boose sweeren hy hem benaude,
| |
[pagina 57]
| |
Van zijn voetsolen, tot aen den top
Van zijnen hoofde, Job sat en craude, Ga naar margenoot+
Met eenen potscherf als die verflaude,
Zijn Wijf die hielt met hem den spot,
Om dat hy noch soo seer betroude
Al op den Heere zijnen Godt.
Sy sprack, blijft ghy noch by u vroomheyt,
Vervloeckt Godt, en laet u ontlijven,
Maer Job die heeft tot haer gheseyt,
Ghy spreeckt ghelijck de dwase Wijven,
Ontfinghen wy goet om beclijven
Van Godt, en souden wy niet ontfaen
Het quaet in dancke, sonder kijven? Ga naar margenoot+
Job met den lippen heeft niet misdaen.
Jobs vrienden hoorden zijn ongheluck,
Sy drie besloten nae t'betamen,
Hem te vertroosten in zijnen druck,
Eliphas van Theman by namen,
Met Bildad van Suah te samen,
Met Sophar van Naema present,
Maer als sy noch van verre quamen
En hebben sy Job niet ghekent.
Weenende scheurde elck daer zijn cleedt,
By hem, op d'Aerde dat sy saten,
Niemant tot spreken en was bereedt,
Siende zijn smerte boven maten,
Seven daghen sonder verlaten,
En seven nachten, doen met gheclach,
Begonste Job seer te verwaten,
En vloecken zijner gheboorten dach.
Met vele redenen seer lanck
Hebben zijn vrienden hem gaen oorconden,
Dat Godt hem dede sulck lijden stranck,
Om dat hy Godtloos was bevonden,
Maer Job bewees, dat die in zonden
Leven, oock hier hebben ghemack,
Godt heeft Job van smerten ontbonden,
In een onweder hy hem aensprack. Ga naar margenoot+
Job bekende dat hy was
| |
[pagina 58]
| |
Al te lichtveerdich in zijn reden,
Godt sprack, dat hy op Eliphas
En zijn twee vrienden was t'onvreden,
Om dat sy met spreken misdeden,
Job heeft ghebeden voor haer, terstont
Werdt hy ghesont aen al zijn leden,
Godt heeft hem dobbel zijn goedt ghejont.
Veerthien duysent Schapen hy vercreech,
Kemelen ses duysent ten loone,
Runders een duyst, dus hy bedeech,
Met duysent Ezelen ydoone,
Seven Sonen, en in persoone
Drie Dochters schoone, ende playsant:
Want men en vandt soo overschoone
Gheen Vrouwen meer in eenich landt.
Ende Job heeft dat erfdeel haer
Onder haer Broederen ghegheven,
Hy leefde hondert en veertich Jaer,
Ga naar margenoot+Naer al dese dinghen voorschreven,
Hy sach zijn kinderen daer beneven,
Ga naar margenoot+Kindts kinderen, soo de Schrift seyt,
Tot in't vierde lidt, oudt sat van leven,
Starf Job den spieghel der lijdtsaemheyt.
Een is noodich. |
|