Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
op de wyse: Gheeft my te drincken nae mynen dorst, etc.
DAer was een man in den lande Hus
Gheheeten Job, die vroech en spade
Slecht ende recht was, en aldus,
Godt vreesde en vermijdde t' quade,
Seven sonen van zynen zade,
Ende drie dochteren hy wan,
Oostwaert en woonde door Gods ghenade,
Gheenen soo eerlijcken Man.
Hy hadde seer veel vees in 't velt,
Seven duysent Schapen en Bocken,
Drie duysent Kemelen ghetelt,
En zijn Ossen die ploeghen trocken,
Die waren tot vijfhondert jocken,
En hadde menich Ezelin,
Jae tot vijfhondert in zijn belocken,
Daer toe een seer groot huysghesin.
Zijn Sonen als men mercken mach,
Hielden maeltyden al met vrede,
Elck in zijn huys op zynen dach,
Noodden hare drie Susters mede,
Des anderdaechs met neerstichede,
Is Job altijt vroech opghestaen
Nae zijns kindren ghetal hy dede,
Godt den Heere Brandt-offer saen.
Job heeft aldus ghedaen eenpaer,
Dinckende, mijn kinderen t' samen
Mochten hebben ghesondicht swaer,
Gode ghelastert teghen t' betamen,
Maer als Gods kinderen eens quamen
En traden voor den Heere vry,
Onder haer quam Satan by namen,
De Heere sprack, van waer comt ghy?
Ick hebbe sprack Satan het landt
Rontom doorloopen, doen sprack de Heere
Saecht ghy niet Job, mynen knecht vailliant
Niemant en is tot gheenen keere
| |
[pagina 56]
| |
Zijns ghelijcke, dat hy soo seere
Slecht ende recht is, en Godt vreest,
En schoudt dat quaet t' zynen vermeere,
Daerop antwoorde Satan den Gheest.
Meent ghy dat Job Godt vreest om niet
Zijn Huys en goet menigherhande
Hebt ghy bewaert, alsoo men siet,
Ghezeghent t' werck van zynen hande,
Zijn goet verbreyt hem in den lande,
Maer steeckt u handt al aen zijn goedt,
So sal hy u met onverstande,
In 't aenschijn lasteren onvroet.
De Heere gaf Satan t' gehwelt,
Al wat Job hadde niet te sparen,
Maer moest hem laten onghequelt,
Terstont is Satan wech ghevaren,
Op den dach als Jobs kinderen waren
Tot haren oudtsten Broeder fijn,
En droncken wijn, seer quade maren,
Tot Job eylaes ghecomen sijn.
Een Bode sprack met groot verdriet,
Die ossen ploeghden, daer beneven
Weyden die Ezelinnen siet,
Die van Arabien beseven,
Namen de beesten, oock het leven
Van uwe knechten met groot dangier,
En ick alleen ben overghebleven,
Om u de mare te brenghen hier.
Eer desen van spreken ophiel,
Quam daer een ander van Jobs knapen
En sprack, het vier uyt den Hemel viel,
En heeft verbrandt alle die Schapen,
Ick ben 't alleen ontvloden breet
Op dat ghy meucht door my betrapen,
De bootschap en t' rechte bescheet.
Als die noch sprack, quam seer t' onvreen
Daer noch een ander in gheloopen,
En sprack hoe dat haer die Chaldeen,
| |
[pagina 57]
| |
Hadden ghestelt al in dry hoopen,
Om al die Kemelen af te knoopen,
U Knechten, sonder ick alleen,
Die moestent met den zweerde becoopen
Sprack hy, de mare com' ick verbreen.
Als die noch sprack, quam een seer snel,
En seyde, u Kinderen ghepresen
Die waren al ter maeltijt wel,
Tot den outsten Sone, in desen
Quam eenen stercken windt gheresen,
Dat huys viel nieder, zy bleven doot
De Jonghelinghen, om dat sou wesen
U ghebootschapt, ick 't alleen ontvloot.
Job zijn cleederen in stucken track,
Ende heeft zijn hooft gheschoren, Ga naar voetnoot+
Hy viel ter Aerden aenbadt en sprack,
Ick was van Moeder naeckt gheboren Ga naar voetnoot+
Naeckt moet ick henen, wats dan verloren Ga naar voetnoot+
Godt gaf, Godt nam, ghelooft sy doch Ga naar voetnoot+
Des Heeren name uytvercoren, Ga naar voetnoot+
Job en heeft niet ghesondicht noch.
Satan met Godts kinderen tradt,
Voor den Heere, die ginck hem vraghen,
Hebt ghy gheen acht op Job ghehadt,
Hoe hy noch blijft ten allen daghen,
By zyner vroomheyt na mijn behagen
Maer ghy hebt my daer toe verweckt,
Dat ick hem aldus soude plaghen,
Sonder oorsaecke die daer toe streckt.
Satan antwoorde vel om vel,
Eenen mensche salt al met eenen,
Verlaten voor zijn leven snel,
Maer tast hem aen zijn vleesch en beenen Ga naar voetnoot+
In 't aenschijn sal hy u vercleenen,
De Heere sprack tot Satan siet,
Die macht die wil ick u verleenen,
Maer en neemt hem het leven niet.
Satan voer wech ende sloegh Job,
Met boose sweren hy hem benaude,
| |
[pagina 58]
| |
Van zijn voetsolen, tot aen den top
Ga naar voetnoot+Van zynen hoofde, Job sat en craude,
Ga naar voetnoot+Met eenen potscherf als die verflaude,
Ga naar voetnoot+Zijn Wijf die hielt met hem den spot,
Ga naar voetnoot+Om dat hy noch soo seer betraude,
Al op den Heere zynen Godt.
Zy sprack blijft ghy noch by u vroomheyt
Vervloeckt Godt en laet u ontlyven,
Maer Job die heeft tot haer gheseyt,
Ghy spreeckt ghelijck de dwase Wyven,
Ontfinghen wy goet om beclyven
Van Godt, en souden wy niet ontfaen
Ga naar voetnoot+Het quaet in dancke, sonder kyven?
Job met den lippen heeft niet misdaen.
Jobs vrienden hoorden zijn ongheluck
Zy drie besloten na t' betamen,
Hem te vertroosten in zynen druck,
Eliphas van Theman by namen,
Met Bildad van Suah te samen,
Met Sophar van Naema present,
Maer als zy noch van verre quamen,
En hebben zy Job niet ghekent.
Weenende scheurde elck daer zijn cleet
By hem op d' aerde dat zy saten,
Niemant tot spreken en was bereet,
Siende zijn smerte boven maten,
Seven daghen sonder verlaten,
En seven nachten, doen met gheclach,
Begonste Job seer te verwaten,
En vloecken zyner gheboorten dach.
Met vele redenen seer lanck,
Hebben zijn vrienden hem gaen oorconden
Dat Godt hem dede sulck lyden stranck
Om dat hy Godtloos was bevonden,
Maer Job bewees, dat die in sonden
Leven, oock hier hebben ghemack,
Godt heeft Job van smerten ontbonden
Ga naar voetnoot+In een onweder hy hem aensprack.
Job bekende dat hy was
| |
[pagina 59]
| |
Al te lichtveerdich in zijn reden,
Godt sprack dat hy op Eliphas,
En zijn twee vrienden was t' onvreden,
Om dat zy met spreken misdeden,
Job heeft ghebeden voor haer, terstont
Wert hy ghesont aen al zijn leden,
Godt heeft hem dobbel zijn goet ghejont.
Verthien duysent Schapen hy vercreech
Kemelen ses duysent te loone,
Runders een duyst, dus hy bedeech,
Met duysent Ezelen ydoone,
Seven Sonen, en in persoone
Drie Dochters schoone, ende playsant:
Want men en vant soo overschoone
Gheen Vrouwen meer in eenich landt.
Ende Job heeft dat erfdeel haer
Onder heur Broederen ghegheven,
Hy leefde hondert en veertich Jaer,
Naer al dese dinghen voor schreven, Ga naar voetnoot+
Hy sach zijn kinderen daer beneven,
Kindts kinderen, so de Schrift seyt, Ga naar voetnoot+
Tot in 't vierde lidt, oudt sat van leven
Starf Job den spieghel der lijdtsaemheyt. Ga naar voetnoot+
Een is noodich. |