Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes
(na 1678)–Anoniem Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes–
AuteursrechtvrijVoys: Le fort de Schin.HOe quelt de Min,
Gestadigh mijnen sin,
Om een schoon Engelin
Waer op mijn droef gedacht
Speelt stadigh dagh en Nacht,
Ick voel mijn bange Ziel in liefde woelen
Noch wil de schoone mijne smert niet voelen,
Schoon ick haer klaegh,
Mijn liefde alle daegh.
Haer soet gelaet,
My als den blixem slaet
Die my in 't diepste gaet
Van mijnes hertsen gront,
| |
[pagina 92]
| |
En quest my sonder Wont,
Want haer bruyn ooghskens schijnen als twee sterren,
Die mijnen geest in hare glans verwerren,
Dat ick my vint
Heel in Liefde blint.
Ick roep vol pijn,
Lief toont my u aenschijn,
Wilt my genadigh zijn
Gedooght niet dat ick sterf,
Voor ick u Trou be-erf,
Ghy zijt te soet mijn Engel mijn beminden,
In u en is geen wreetheyt toch te vinden,
Maer ick verwacht
Van u troost voor mijn klacht.
Getuyght met spoet,
Hoe ick haer val te voet,
En smeeck haer om gena
Gestadigh vroegh en spa,
Ick neem den heelen Heemel tot getuygen,
Dat ick als slaef my voor haer neer wil buygen,
En voor en naer
Wil blijven haer dienaer.
Zeer langen tijdt
Heb ick haer nu gevrijt,
Zy die my 't hert door snijt,
En sal die aen mijn pijn,
Noyt geven Medecijn,
Sou ick van Wanhoop in dit treuren blijven,
Zoo sou ick op mijn Graf dees Woorden schrijven,
Dat een Godin,
Deed' sterven my van Min.
Doch nu ick leef,
Ick my haer overgeef,
En in de hoop ick sweef,
Dat sy my in haer schoot,
| |
[pagina 93]
| |
Zal hoeden voor de doodt,
Ach soetsten Engel wilt my dan ontfangen
Dat ick ons trou prent op u roode wangen
Maeckt my u man,
Of laet my sterven dan.
|
|