Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes

Een Nacht-Vryagie tussen een Monsieur, ende een Joffrouw.

Stem: Pier is in den Hemel.

MYn schoonste Coninginne,
Princesse van mijn ziel,
Staet op laet my hier binnen,
Och dat het u geviel,

[p. 75]

 

Laet ons in deucht en eeren

 

Godinne, converseeren:

 

Verheugt mijn bange ziel.

 

Ick klop hier aen u deure,

 

En stae op schilde wacht,

 

Dat niemandt u en steure

 

In dese naere nacht,

 

Ontwaeckt nu mijn beminde,

 

Laet my u gunste vinden,

 

Op al mijn droeve klacht.

 

Wie stoort my uyt de ruste,

 

Al uyt mijn slape soet,

 

Daer ick door droomens luste,

 

In minne wiert gevoedt:

 

Wel spreeck, laet ick eens kijken,

 

Wie daer soo minnelijcke

 

Sijn droeve Klachten doet.

 

Princesse uyt-verkooren,

 

Vw' dienaer die hier staet,

 

Is, die u komt verstooren,

 

En smeeckt u om genaed',

 

Alleenigh inder nachte,

 

Om soo mijn liefs gedachte

 

Te voeden door 't gepraet.

 

Zijt ghy het, mijn beminde?

 

O Princelijcke heldt,

 

Die noyt geen hagel-winden

 

Te rugh hebben gestelt,

 

Om my te konnen vinden,

 

Dat beweeght mijn beminde,

 

Dus lief, u niet meer quelt.

 

O Maget aller Maeghden!

 

Is dit de vreuchde-nacht,

 

Dat u mijn min behaegden?

 

Soo staeck ick al mijn klacht,

 

Princesse komt hier neder,

 

Laet ick u kaeckjens teeder

 

Eens drucken soet en sacht.

 

Mijn Vader sou het hooren,

 

Mijn moeder slaept noch niet:

[p. 76]

 

En om haer niet te stooren,

 

Is 't best dat niet geschiedt,

 

Maer 'k sal my wel verbinden

 

Aen u, mijn wel-beminde,

 

Verlaet dan u verdriet.

 

Ontfangt dees Ring van goude

 

Princesse dan op Trouw:

 

Op dat ick u mach houden

 

Als onder trouwde Vrouw:

 

Al kussende ick u lange,

 

En wilt met een ontfangen

 

Mijn herte, by het jou.

 

Ick danck u Heldt vol eeren,

 

Siet daer is oock mijn pandt,

 

Neemt dan tot uwer eeren

 

Dit Cruys van diamant,

 

Dat op mijn borsjens rusten,

 

Dat ghy verwondt door lusten:

 

Rust nu mijn waerde pandt.

 

Nu zy den Heer gepresen,

 

Die u bewoogen heeft

 

Godinne, danck bewesen

 

Zy u, van al dat leeft:

 

Adieu mijn Lief, mijn leven,

 

'k Gae my tot rust begeven

 

Tot dat het passe geeft.