Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes

Visschers-Liedt.

Stem: In desen tijdt fel, &c.

WIe wil hooren een nieuw Liedt
Van ons Visschers verheven,
Luystert doch wel na mijn bediedt,
Die haer op de Noordt-zee begeven,
Sonder schrick of beven,
Met een fraeye moet,
En stellen haer leven
In Godes behoedt,
Op de Zee-baren
Om te doen elck daer sijn vlijt,
En seer verblijdt
Weer t'huys te varen.
2. Vrinden ons Schip leyt al bereyd,
Als Godt goeden windt wilt geven
Varen wy of in Godes geleyt,
In ons beroep verheven,
Om te leven t'same
Heyligh na Godts Woordt,
Soo het magh betame,
Altijdt voort en voort
Nae Godts behagen,
Met een couragie moet altijt,
Te doen ons vlijt,
Ons leven dagen.
3. Adieu nu vrinden aengenaem
Die onse Stadt bewoonen,
Wy beveelen u Godt al t'saem,
Jongh en oude persoonen,
Daer wy nu van scheyde
Voor een korten tijdt
De Heer wil u geleyde
Met gesontheydt verblijdt,
Adieu Vader en moeder,
Susters en broeders allegaer,
Vertrouwt voorwaer
Op Godt ons Hoeder.
4. Wy varen af fris wel gemoedt,

[p. 18]

 

Met een goed'windt verheven,

 

Wy hoopen in Godes behoedt

 

Ons daer toe begeeven,

 

Als d'Apostels eerbare,

 

Na Christus woorden saen,

 

Te vissen op de Zee-bare,

 

Als die hebben gedaen:

 

Na Mattheus leere,

 

Werpende 't net ter rechter zy,

 

Met Petrus bly,

 

Na't Woordt des Heere.

 

5. Als wy komen benoorden 't Sandt,

 

Ons Haringh-wandt wy schieten,

 

Wy setten't dan in Godes handt

 

Om Haringh te genieten,

 

Hoort na mijn gewagen,

 

Krijgen wy een Vangh goed,

 

Wy schieten met behagen,

 

Ons Hoeck-wand metter spoed,

 

Sonder vertragen,

 

Elck een sijn vlijt daer toe doet,

 

Met blijde moet,

 

Na ons behagen.

 

6. Krijgen wy een goede vangh, Vis,

 

Soo gaen wy ons verblijden,

 

Wy dancken den Heere gewis

 

En stellen druck ter zijden,

 

Sonder langh verbeyden

 

Valt men dan aen de Soo;

 

Dan gaen wy ons b'reyden

 

Om wat te slapen,

 

En dat en duert oock niet heel langh;

 

wy gaen ons gangh

 

Weer met de knapen.

 

7. Dus gaen wy met ons neering voort,

 

Tot dat den Reys vol-endet,

 

Leven wy na Godes heyligh woordt,

 

Sijn zeegen hy ons sendet:

 

maer zijn wy daer tegen

 

Soo sal Godt sijn handt,

[p. 19]

 

En sijn milden zeegen

 

Van ons trecken, want

 

Hy gaet ons verklaren

 

Die tegen sijnen wille doet,

 

't En is niet goedt

 

Alsoo te varen.

 

8. Krijgen wy storm of oock onweer,

 

Gelijck als't veel gebeuret,

 

Behoedt ons dan, O goede Heer,

 

Dat het niemant betreuret,

 

In den grooten Zee-noode,

 

Bestraft de baeren dan,

 

Dat wy niet als doode

 

Vertsaeghde herten staen:

 

Maer wilt ons stercken

 

Als uwe Discipels goed,

 

In den Zee vloed

 

Konden sy 't mercken.

 

9. Als Godt dan stilt de baren weer,

 

Ende goed weder laten komen,

 

Seer haest nemen wy onsen keer,

 

Met vreughden uytgenomen,

 

Om ons te begeven

 

Tot ons neeringh weer,

 

met een gerust leven,

 

Tot dat wy ons keer

 

weder gaen ramen,

 

Na ons vrinden in't Hollands dal,

 

met bly geschal

 

Te komen t' samen.

 

10. Als wy dan weer komen te Landt

 

met den zegen overvloedigh,

 

Yder een bied ons de hand,

 

Spreecken met herten goedigh

 

Weest welkoom vriend met vrede,

 

En de vrouwtjes eerbaer

 

Doen het selve mede

 

Tot haer mans eerbaer.

 

De Ouders goedigh

 

Tot haer Kinders op dees tijdt,

[p. 20]

 

Welkom verblijdt

 

Roepen sy spoedigh.

 

11. Oorlof ghy Visschers te saem

 

Die de Noord-zee bebouwet,

 

Ick beveel u in Godes Naem,

 

Op hem altijd vertrouwet:

 

Hy sal u helpen

 

Uyt alle nooden zwaer,

 

Den vloet doen stelpen,

 

Al maeckt hy groot misbaer;

 

Sonder afwijcken

 

Blijft altijd vast by sijne leer,

 

Dan sendt den Heer,

 

Sijn zeegen rijcke.

 

12. Die ons dit Liedtje eerstmael songh

 

't Was een Jonghman ydoone,

 

Uyt liefde van veel Visschers jongh,

 

Heeft hy dit gaen vertoone.

 

Vaert wel nu verheven

 

Ghy Visschers alle gaer

 

Op de Noort-zee geschreven,

 

Ick segh het u voorwaer,

 

't Jaer sestien honderdt

 

En noch ses-mael thien bequaem,

 

Vaert wel, al t'saem,

 

Geen uytgesondert.

Vaert wel.

Als wy bevaren,
Heer der Heyrscharen,
Met windt, of stilt,
De bracke Baren,
Wilt dan bewaren
Ons Visschers Gilt.

R. de K. 't Is Visschers werck.

[p. 21]

 

Mey de Moeder van de Bloemen,
Mey die men vreught moet noemen.
Mey die geeft het geurigh Kruydt,
Mey die Gras en Lover Spruyt,
Mey die't Aertrijck doet ontdooyen
Ende menschen mee ontplooyen
Van haer koud en grilligh Bloedt,
En met soete Minne voedt,
Als hier Cloris sijn Leade,
Met de groene mey haer blade
Hier verciert, siet hoe dat hy lonckt;
Want de Mey sijn hert ontfonckt.