Sic. Jaargang 6

[p. 18]

Magisch glaskwadraat

Aan mijn kant van het water
Ontbreekt een spiegelbeeld
Maar waar jij staat
Temidden van de gouden iepen
Daar wordt gedanst
De waarheid wordt geplooid

Slechts via jou zie ik mezelf
Zo blijft het oog geboeid en werpt
Het lijnen uit

Helaas - een windvlaag fronst
Het oppervlak en slaat
Het magisch glas der introspectie
Brutaal aan scherven

En weer zijn we gevangen in
Het enkelvoudige
De winter is nu onafwendbaar

* Matthias Rozemond