De schreeuwende kat-soe, op zyn wagen. Pak maar weg, stuk voor stuk, voor vier stuyvers

Zingende de aldernieuwste Liederen, die hedendaags gesongen worden

[p. 28]

Het beklag van eenen Ian Sul, woonagtig binnen dese Stad.

Op een Aardige Wys.

1. Ik heb wel reeden om te klagen!
Mijn Wyf is quaat en alle dagen,
‘t Is mijn Derde Vrouw ô spyt!
Zy is alle dagen dronken,
Met Iannever zat beschonken,
Was ik mijn quaat Wijf maar quyt.

2. Zy heeft een hoge rug met eenen,
En dan ook twee kromme beebeb:
Zy heft twee voeten als een Zwaan,
So gaat zy op haar avontuuren,
Dan zeyt zy ik gaan na de Buuren,
Waar zy loopt op de Kruisbaan.

3. Zy hout ook wel van een Buurpraatje,
‘s Nagts loopt zy in de Kalverstraatje,
En so al voort na de Iordaan:
Zy is wel in de Schaatse-ryer,
Verkeert zy met een oude Snyer,
Daar zy ‘t laat van gatje gaan.

4. Ik moet van Armoed wel klagen!
‘k Zal nog horens moeten dragen,

[p. 29]

 

Dat van so een leelijk Dier:

 

Ie moet ‘er by dag niet bekyken,

 

Voor haar gesigt sou men gaan stryken,

 

Ziet haar Neus staat na de zwier.

 

 

 

5. Mannen ik kan ‘t niet beschryven;

 

Wat zy dagelijks gaat bedryven,

 

Zy slaat alles in de wind;

 

Schelm hebje ‘t mijn geschonken?

 

Kan ‘k van een musje wel werde dronken?

 

Ik maar gebruik een half Pind.

 

 

 

6. Zy heeft al mijn Goed versopen,

 

Sonder hembt moet ik nou lopen,

 

Zeg ik een Woordje dit of dat:

 

‘k Moet voor haar nog stil zwyge,

 

Maar ik sal wel beter kryge,

 

Hondert Iongers blaas in mijn gat.

 

 

 

7. Mannen wilt dit Lied onthouwen,

 

Alsje so een komt te Trouwen:

 

Neemt hier dog een spiegel aan,

 

‘k Wil liever na Oostinje varen,

 

Of na den Oorlog door de baren,

 

Nog liever na de Amerikaan.

 

 

 

8. Ik Tracteer u voor het leste,

 

Schuwt die Wyven als de peste,

 

Alles staat haar even mooy:

 

Een dikke neus moet zy tog dragen,

 

Twee blauw ogen na mijn behagen,

 

Is de Rotterdamse soop.

A: Vernoy.