Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

Een schoon Liedt, Van den weerdigen heyligen Sacramente.

Iesus Christus onse heylant,
Die van ons den toorne Godes want,
Door dat bitter lijden zijn,
Holp hy ons uyt der hellen pijn

dat wy nimmer des v’geten

Gaf hy ons zijn lijf te eten
Verborgen in broode so cleyn
Ende te drincken sijn bloedt in wijn.

Wie sich ten dissche wil maken,

die hebt wel acht op sijne saken,
Wie onweerdigh hier toe gaet,
Voor dat leven den doot ontfaet.

Du salst gelooven ende niet wanckelen,

dat een spijse sy der crancken,
die haer herte van zonden swaer,
Vnde van angst is bedroevet seer.

Sulcke groote genade unde barmhertighz,

Socht een herte in groter arbeyt,
dattu niet crijghest boosen loon.

Hy sprac selven,

comt ghy armen laet my over u herbermen,
geen arst is den stercken noot,
Sijn const wert aen hem een spot.

Hadstu dy wat consten verwerven,

wat dorst ic dan voor dy sterven,
Dese disch dy ooc niet gheldt,
So du selven dy helpen wilt.

Geloofstu dat van herten gronde,

Vnde kennest met den monde,
Soo beste recht wel geschickt,
Vnde die spijse dijn Ziele verquickt.

Die vreugt sal ooc niet uyt blijven,

dijnen naesten salstu lieven dat hy dijner genieten can,
Woe dijn Godt aen dy heeft ghedaen.