|
| |
[Heeft op mijn cruys wel soete Bruyt]
Heeft op mijn cruys wel soete Bruyt,
volght my na, ende gaet dy selven uyt
want ick ghedraghen heb voor dy
hebstu my lief, so gaet na my.
O Iesus, mijn alderliefste Heer
Ick ben jongh ende teeder seer,
Ick heb dy lief, dats immer waer
Maer dit Cruys is my al te swaer.
Ick was jongh doe ick dat droegh,
En claeght niet, ghy zijt sterck ghenoegh,
Wanneer du bist van minnen cout,
So en hebstu in des Cruyces gheen ghewout.
| |
| |
Hoe mocht ick lijden dit bredwanck
Die dagen sijn veel, dat Iaer is langh
Ick ben des Cruycen onghewoon,
Och schoone, mijn alderliefste schoon.
Hoe bistu lief dus seer beswaert
Dus moestu noch strijden onvervaert
Ick wil castijen dijn jonghe lijf,
Du wordes my anders al te stijf.
Heere, dat du wilste dat moet wesen
Maer des cruycen mach ick niet ghenesen,
Moet het zijn, ende moet ickt draghen,
So en mach ick my niet vertsaghen.
Waenstu in die roosen te baden,
Du moest noch eerst in die doornen waden,
Siet aen dit Cruyce, ende dat mijn,
Hoe onghelijck sware dat sy zijn.
Wy lesen al in der Heyligher Schrift
Dijn jock is soet, dijn last is licht,
Hoe bisutu my dus angstelijcken hart,
Mijn alderliefste Bruydegom waert.
Onghewoon beswaert den moet
Heft op, het wort noch wel goet
Mijn cruys is so dierbaren pant
Dat ickt niemant dan mijn vrienden en sant.
Dijn vrienden gheeftu menighe rast
My grouwelt voor den swaren last,
O lieve Heere, wat sals mijn ghewerden,
Ick sorge ick en sals niet mogen herden.
Dat Hemelrijck begheert met ghewout,
Maer du biste van minnen cout:
| |
| |
hebstu my lief, het wort noch wel goet,
Want minne maeckt arbeyt soet.
O Heere, gheeft my der minnen brant,
Mijn cranckheyt is dy wel bekant,
Lietstu my op mijn selven staen,
So weet ick wel ick moet vergaen.
Ick ben swart, maer seer suyverlijck
Ick ben suer, ende seer minnelijck,
Ick gheve arbeyt ende cracht,
Betrout op my, so staedy vast.
O Heere, oft immers wesen mach,
Des cruyce name ick wel verdragh,
Maer wildy’t hebben, en moetet zijn,
Dijn wille gheschiet, ende niet de mijn.
Tot Hemelrijck en leyt maer eenen wegh,
Dat is alleen des Cruycen wegh,
Alle dijn weldaedt ende eeuwigh heylt,
Staet aen den cruyce, nu kiest en deylt.
Soude ick dijn hulpe ende rijck verliesen
Hondert cruycen woude ick eer kiesen,
Heer, gheeft my macht ende lijdtsaemheyt,
Ende cruyst my wel, ‘tzy my lief oft leyt.
Als dat cruyce ter herten gheet,
So denckt dat ick u hebbe bereet,
My selven gheve ick dy te loone,
Ende met die Enghelen die eeuwighe croone.
O mijn alderliefste ziele verheven,
Mint Godt, ende wilt die weerelt begheven,
Siet aen hoe dat Iesus is,
Dat Hemelrijck bistu seker wis.
|
|
Auteursrechtvrij