Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

[p. 71]

XXIX.
Oranjelied.

H.J.J van Bree.
Niet te snel.

Ont-plooi u, O-ran-je! O Prins-lij-ke vlag. Wat tuigt gij van

moed en van strijd! Wat spreekt gij van me-ni-gen bit-te-ren dag, Door-
leefd in een bloe-di-gen tijd! Ik staar op uw gloed met een

(Zeer langzaam.)

hei-lig ont-zag, O-ran-je! O-ran-je, mijn dier-ba-re vlag, Aan u is mijn

le - - ven ge-wijd!

Het geel en het rood schept uw fonklenden gloed,

Die helder als 't zonnelicht straalt;

Dat geel en dat rood spreekt van vuur en van bloed,

Daarmeê werd uw vrijheid betaald.

Oranje, gij gaaft onzen vaderen moed,
Wat bracht menig held u nog stervend den groet,

Waardoor gij in vrijheid nu praalt!

[p. 72]

 

Wat hebt gij gewapperd, den Spanjaard ten spot! -

 

Den Brit en den Frank thans ten smaad;

 

Oranje, wat zijt gij vereend met ons lot,

 

Vereend met de vlag van den Staat!

 

Wanneer ik u zie smaakt het harte genot;

(Hij knielt.)

Dan stijgt het al biddend en smeekend tot God:

Dat Hij u in vrede hier laat!

(Bij de komst der burgers opstaande en de vlag zwaaiende.)

Ontplooi u, Oranje! uit steden en vloot,

Hoe schitt rend en rein is uw baan;

O dierbare vlag, uit gevaren en dood,

Rees eens voor ons land uw bestaan

Mijn Neêrland! herdenk wat die vlag u eens bood;
Oranje, Oranje! met u werd het groot,

Met u zou het moeten vergaan!