[Verschil in erfopvolging naar land- en naar leenrecht.] XXI. (I. 14.)
Al sy dat recht in leenrechte dat een here nycht en leene dan eenen sonne synes vader leen, yt en is doch ghen lantrecht, dat hee yt allene beholde, he en yrstade dat synen broderen na den dat ys em tho boert in der deylinge. Also en is dat ock gheen lantrecht off eyn vader synen sonne myt synen lene van sick sundert ende eme uplaet, dat hye yt to voren beholde na synes vader dode unde voert in den anderen erffgude geliken deel neme myt synen broderen. Alne konnen sye em des nycht geweygeren to leerechte yt en ys doch nycht lantrecht, unde claget sye over ene to lantrechte se dwynget ene wael myt ordelen to rechter delinge.
Woe sal men ene myt clage an dat lantrecht brengen? Umme syn leen en mach nyemant clagen noch antworden dan voer den leenheren. Seeghet: hye en mach yt in dat lantrecht nycht brengen yt en sy dat die gene die dat lant hevet begynne to clagene op den ervenden, so moet hee weder antworden, yt en sy dat hee verborge erves recht eer hee in daterfhues kumpt. Schuit dyt, so moet hee antworden. Aldus wort hee met eynen cranen nette betogen. Des hoede syck wie yt kan.
Auteursrecht onbekend