Ruimte. Jaargang 2

[p. 63]

Vers

Voor Moens.

Uit het rijk der schone nederlagen
mijn purperen weemoedland
diafaan op hun leliënbed worden aangedragen
de wondere dromen in extremis
ik ben de volgeling van het late heir

Er was een wedloop naar het dode Doel

saltomortale

nog ligt in ons voorhoofd diep geboetseerd het starre merk
een leeg lied ontsticht het heilige bolwerk
rinkelt in onze lach de breuk van 's levens offerschalen
kristalscherzo boven grauw gewoel

Witte straffeling!
Als ge de sel zult buitentreden
is het optocht daarrond en men zoent de zoom van uw kleed
er zijn outlaws die het hervonden geloof omhelzen
over de haven deint sirenensimfonie
U ten groet
de machtigen, zij die purper dragen
laten gewaden parelzwaar
voor de pelgrimspij
plooien hun trots in dienstgebaar
en vallen de wondere zendeling vroom te voet

Midden de stille stoet

zegenaar

ga!

Ballerinen uit het huis van drift
treden boetvaardig in Magdalenatijd.

[p. 64]

 

Over de barorkest wijkt de triomfmarsj der aandriften weg in schroom

 

en lustige lichten

 

boven de malle draaikolk van spleengezichten

 

verpuren tot goudenschemering

 

uit uw handpalm

 

borrelt de wijdingspsalm

 

zo tedere muziek midzomernachtsdroom

 

Er is een hemelvaart van stemmen

 

Lift

 

door de almacht van uw woord bewogen

 

Uw woord gebenedijd!

 

Festijntafelen worden het grote altaar van genade

 

 

 

Koninklike broeder!

 

Zie de kindertjes geteeld uit anoniem zaad

 

tover de voren op aller smartgelaat

 

tot beddingen waar het licht in vloeit, o albehoeder

 

Zijt ge de loods die mijn broze boot naar heilige bestemming doet stomen

 

sla de hand aan 't stuur klief de brandingbaren

 

met de zeldzame lading onzer dromen

 

naar het Hinterland zullen wij doorvaren

 

en ankeren in de Lichtstad met de witte ree

 

straks reist de wereld mee!

 

 

 

Die in vale nood neerliggen met uitgegraven konen

 

Zij vinden aziel

 

o herbergzame

 

in de wijdopen azuurzone

 

Uw ogen waar sterrenregen viel

 

tot diamantkernen samen

 

 

 

Hef hoog uw gelaat de reine monstrans

 

Nieuwe gelederen bezetten de ontvolkte schans

[p. 65]

 

Zeer diep in mij wordt de hoogmis gezegd

 

staat gij voor het altaar?

 

Buiten rilt vrouwelik maatgezang

 

op banjosnaar

 

en schrille fluit

 

graaf nu de grijns op mijn lip sereen tot een glimlach uit

 

dat ik verlost uit vertwijfeling

 

zacht zing

 

Veni Creator!

 

 

 

Jan. 1921

 

Victor J. BRUNCLAIR