Roeping. Jaargang 28

[p. 387]

Pierre Franssen
Bedenk

HIJ vreest de weelde van die zoete dromen
waarmee het leven hem zo vaak bedot;
hij weet niet meer wal wijs is en wat zot:
zo heeft de schijn het wezen beetgenomen.

De geest bedenkt: het wankel huis verrot,
het afval voedt de zerken en de bomen
en de ondergrondse wormen die niet schromen
hun vraatzucht uit te vieren tot zijn bot.

Toch wil hij leven, wijl hij leven moet
en toomt de vlucht naar 't donker dreigend ‘niet’,
wat overmoed aan vreugd de wereld biedt
is vuurwerk, broos verterend in zijn gloed.

De dwaas die wijs zijn diepe zelf bespiedt
zingt niet te vlug: ‘het leven is zo goed’.