Roeping. Jaargang 3

[p. 524]

Aan de rivier

Voor m'n meisje.

Afgronden storten vol
boordevol
: einders breken tegen de jagende wolken.

O, de zware hijging der goede moeder Aarde,
de wondere zang van haar bloed
en de neiging der beide rivieroevers
naar elkaar
snel
: met gespierde angstige snelheid
naar elkaar.

O, nu tomen wij et Levenspaard met de teugels van onze Liefde

en volgen den weg die voert tot den Vader.

stijgen omhoog

sterk lenig snel.

Einders breken.
Zwaar valt et koperen zonnebord
in den schoot der aarde.

TON KERSSEMAKERS