De rhynsburger leister: zingende 38 nieuwe en 13 weinig bekende zoo menuetten, airs, herders als minne-zangen; teedere en aardige vryagien; lenthe- zoomer- en morgen-zangen

De zomer.

Stem: Het Feest van Ceres.
Of: Liefhebbers van de Vrolykheid.

1.

HOe lieflyk, aangenaam en zoet

Zyn ons de Zoomer-Daagen:

Zy zeeg'nen ons met Overvloed

Van al wat kan Behaagen.

Het Schaap geeft zynen Hoeder Wol,

Daar het meê was verleegen

En heeft van Melk zyne Uijers vol,

Tot 's Menschen Nut en Zeegen.

2.

Den geel geschroeide Maaijer zwaaid

Zyn Zeissen langs de Velden,

Waar van hy 't weelig Gras af Maaid,

Dat 's Huismans Zorg doed gelden,

Die Hooyd zoo veel hy kan en mag.

Terwyl dat Weymans Valken

De Reygers grypen, slag op slag,

Die ze in hun Vlugt verschalken.

[p. 95]

 

3.

 

Den wakk'ren Bouwman Zwoegd en Zweet

 

En slaat de Zicht door 't Kooren;

 

Terwyl een ander is gereed

 

De Schooven na behooren

 

Te Binden, die men met veel vlyt

 

Brengd na de ruime Schueren.

 

ô! Ryk begaafde Zomer-Tyd,

 

Ach! mogt gy altoos dueren.

 

4.

 

Wat brengt ge al Heil en Vreugde voort!

 

Wat zyt gy mild in 't Geeven

 

Van alles wat de Smaak bekoord.

 

Gy stut het zwakke Leeven.

 

Wat schaft gy niet al Lekkerny!

 

Hoe Zeegend gy de Menschen,

 

Die dikwils, meêr misnoegd dan bly,

 

Nog al om meerder wenschen.

 

5.

 

Gezeegende, die in deeze Oord,

 

In Batoo's Vryë Daalen,

 

Ons Hart tot waare Blydschap spoord:

 

Hier kund gy Adem haalen.

 

Hier word uwe Arbeid niet vertreên

 

Door wreev'le Krygsmans voeten.

 

Geen brieschend Oorlogs-Paard, ô! neen,

 

Zal hier het Land om-wroeten.

[p. 96]

 

6.

 

Doê dan dit Zeegen-ryk Gewest,

 

Dat nog de Vreê ziet bloeijen

 

En de Oorlog haat, gelyk de Pest,

 

Van Melk en Honing vloeijen.

 

Zwier vrolyk langs de Velden heen

 

En laat in onze Hooven,

 

Eêr gy vertrekt, uw laatste Schreên;

 

Op dat we uw Mildheid looven.