De Revisor. Jaargang 32

[p. 14]

Gerrit Krol
Dramatisch

De weg naar Sacramento (fragment)

3.3

Als ik niet werkte, was ik thuis, in de kamer en als ik niet in de kamer zat, dan was ik in de tuin (‘ik ben in de tuin’) of zat ik op mijn eigen kamer (‘ik ben op mijn kamer’) en nu zat ik zonder enige verklaring:

bij Debbie in de auto (uit: Hoe vervolgens de hoofdpersoon zich weer op het hellende vlak begeeft. 'n Dramatisch gesprek op een parkeerstrook aan de Schottegatweg, waarin Debbie hem voorhoudt hóé eenzaam hij is en hoe geisoleerd en dat ze dáárom eh - zoveel van hem houdt. Eerlijke stuff, dit allemaal).

De weg naar Tuktoyaktuk (fragment)

3

Als ik niet werkte, was ik thuis, in de kamer en als ik niet in de kamer zat, dan was ik in de tuin en dat zéí ik dan ook (‘ik ben even in de tuin’) of zat ik op mijn eigen kamer (‘ik ben even op mijn kamer’) - altijd gaf ik, alsof ik mij verontschuldigde, een verklaring af, en nu zat ik zonder enige verklaring:

bij Debbie in de auto. 'n Dramatisch weerzien 's avonds op een parkeerstrook aan de Schottegatweg, waarin alles wat ik nog van plan was geweest te zeggen in een onstuimige aanval van omhelzingen en kussen voor altijd onuitgesproken bleef.

‘Kom.’

Ik had haast en zij liep met me mee, de nacht in.

Geilheid. Platheid. Platter dan een vloermat is een vrouw op het moment dat je tegenover haar de riem van je broek lostrekt en er geen weg meer terug is. En of je hem er nu van voren in steekt of van achteren, maakt dan ook helemaal niets meer uit, je weet dat je meer dan welkom bent.

We waren meedogenloos. Zij niet minder dan ik.

Wat ik voel? Wat ik voel, zeg ik, terwijl we terug naar de auto gaan, wat ik voel moet nog ontkiemen in mij. Maar ik zal wat in mij bezig is te ontstaan geven wat het nodig heeft. Ruimte.

[p. 15]

Dramatisch

Het citaat uit De weg naar Sacramento beoogt een keerpunt te zijn in de roman: de keus van de hoofdpersoon voor een nieuwe vrouw. Lees hoe knullig dat wordt verwoord:

A	hellende vlak - wordt niet geconcretiseerd
B	dramatisch - idem
C	gesprek - idem
D	eenzaam / geïsoleerd - idem
E	van hem houdt - idem
F	met een ironische wending probeert de schrijver overeind te blijven

In het citaat uit De weg naar Tuktoyaktuk kun je lezen wat er werkelijk gebeurd is:

A	riem van je broek lostrekt en er geen weg terug meer is
B	blijft zoals het is: dramatisch
C	er wordt niet gesproken, alleen het bevel ‘kom’
D	niks eenzaam, er wordt omhelsd, gekust en geneukt bij het leven
E	idem
F	alle ironie is verdwenen, gelukkig

Mijn bezwaren laten zich samenvatten door te verwijzen naar de bekende tweedeling vertellen/tonen (telling/showing van E.M. Forster). Door de abstracta in te vullen krijgt het verhaal ter plaatse meer inhoud en diepte en zal de lezer zich bijvoorbeeld afvragen: meedogenloos jegens wie?

Versie 2 is zoveel rijker en krachtiger, dat je de schrijver van versie 1 moet kwalijk nemen dat hij al die mogelijkheden niet gezien en benut heeft. Die heeft zich er met een Jantje van Leiden van afgemaakt. Waar het gaat om een kernpassage als deze, waar het hele boek om draait, is dat onvergeeflijk.