[Riks (vervolg)]
werd gevoed door gelden afkomstig van de schrootverwerkende industrieën. De truc was, althans volgens die Hagenaar, om gemeenschapsschroot aan te bieden als invoerschroot, dan kreeg je het verschil bijbetaald. Er zou f 200.000.000, - teveel zijn uitbetaald. De schade voor de Europese Gemeenschap zou indirect f 6.000.000.000, - bedragen.
Dat veroorzaakte nogal wat deining. Vragen in het Europese parlement, vragen in de Tweede Kamer, een onderzoek door de Hoge Autoriteit, zelfs een uit notabelen bestaand Comité Schrootfraude.
Ik had het daar ontzaggelijk druk mee. Midden in die drukte werd ik opgebeld door het politiebureau Mosplein.
Ze hadden bij een verkeerscontrole een auto aangehouden bestuurd door ene Riks, tegen wie nog een oud opsporingsbevel liep. Riks had gezegd dat ik zijn advocaat was en of ik langs wou komen. Nou moest ik diezelfde middag nog naar Luxemburg voor een toelichting de volgende ochtend bij het Europeese Hof over de vraag of de Hoge Autoriteit terecht beslist had dat de ten onrechte geïnde premies moesten worden terugbetaald.
Bovendien was het in die tijd al zo lang geleden dat ik een gewone strafzaak gedaan had, dat ik Riks echt niet van dienst kon zijn. Dat zei ik dus tegen die rechercheur. Ik zei, dat ik een van mijn medewerkers wel zou sturen. Die was er op dit moment niet maar ik zou een briefje voor hem achter laten, dan kon hij bellen. Met wie ik sprak? Rechercheur Maas.
Tien minuten later belde rechercheur Maas weer op om namens Riks te zeggen dat het niet meer hoefde. Hij zou wel toevoeging van een advocaat vragen langs de gewone weg.
Die schrootaffaire is verdomd goed afgelopen. Het Europese Hof vernietigde de beschikking van de Hoge Autoriteit waarbij was bepaald, dat die premies moesten worden terugbetaald. Het geheel heeft ook nog een mooi stukje cabarettekst opgeleverd:
Minister Beerman zei in de eerste Kamer dat de onregelmatigheden die zouden zijn gepleegd konden worden ‘herleid tot een praktische toepassing van de schrootverevening in afwijking van de opzet van de vereveningsregeling, zulks met medeweten van alle betrokkenen’.
Ik kan wel zeggen, dat ik aan die zaak enig vluchtkapitaal heb overgehouden.
Van Riks heb ik nooit meer iets gehoord.