Reis van Jan van Mandeville

Vanden lande van barbarien.

Van desen lande gaetmen ten lande van barbarien waert, daer herde wrede quade liede sijn. Jn dit lant sijn bome, die wolle draghen ghelyc scape, daer of dat men maect lakene om cleder of te maken. Jn dit lant sijn vele ypotine, dat sijn beesten, die sulken tijt wandelen int water ende sulken tijt op die aerde ende sijn van enen manne ende van enen paerde ghewonnen. Dese eten die lie\de,

[fol. 137vb]

alsise hebben moghen. Ende daer sijn ooc enighe riuieren, die drie weruen bitterre sijn dan die zee. Jn dit lant sijn meer griffoene . . . . . sulke lieden segghen, dat die griffoene dat maecsel hebben achter van enen leeuwe ende voren van enen aren. Die segghen waer, mar die griffoene is meerre ende starkere dan viij leuwen van desen lande of ooc mede dan c aren, want hi draecht wel te zinen neste waert al vlieghende een groot paert ende enen man daer op, vint hise te pointe, of twee ossen te gader ghebonden, alsomense an enen ploech bint, want die claeuwen van sinen voeten sijn also groot ende also lanc, als horne van ossen ende van coeyen. Men maecter of nappe vut te drinckene ende grote hoorne. Ende vanden

[fol. 138ra]

ribben van sinen pennen of plumen, die in sinen vloghel sijn, maectmen grote boghen om mede te scietene.