Aen den weledelgeboren en manhaften heere mr Jacob Reepmaker, Heer van Strevelshoek, raed in de vroedschap en tweede collonel van de manhafte schutterij der stad Rotterdam, enz., enz.

Bij de geboorte van deszelfs zoon

[p. 3]

[Brave Hopman! eer der Belgen!]

Brave Hopman! eer der Belgen!

Luister van den vrijen Staet!

Oogenlijn der lugte Maesstad!

Vriend der Burgren in den Raed!

Gun, nu uwe Huwlijksliefde

Zich, op nieuw, gezegend ziet,

Dat de erkentnis u dit kransje-

Dit eenvoudig kransje bied';

[p. 4]

 

Niet omdat de blijde voorspoed

 

U haer milde gaven wijdt,

 

Maer omdatge een hechte waerborg

 

Onzer dierbre Regten zijt;

 

Regten die, ons snood ontstolen

 

Door 't verraed der Dwinglandij',

 

Weêr haer blijde stem doen gelden

 

In het hart der Burgerij';

 

Neen: indien een logensmeder,

 

Schoon hij in de Vierschaer zat,

 

Ons verächtlijk Hoofd moest wezen,

 

Voor ons vendel henen trad,

 

Of zoo een der Nagtbachanten,

 

Digtbestoven van den wijn,

 

Schoon welëer Helaes! een Regter!!

 

Aen ons Corps ten gids moest zijn,

[p. 5]

 

Werdt hem, wat 'er ook gebeurde,

 

Nimmer Glorieloof gebreid,

 

Of het moest van distels wezen,

 

De Ezelskroon voor 't Onbescheid.

 

Onze Vaderlandsche harten

 

Gloeijen van de reinste vreugd,

 

Nu uw Huwlijksmin zich weder

 

In een' dierbren Zoon verheugt,

 

Dierbaer aen de Bloem der Burgren

 

Die op uwen ijver bouwt

 

En in al uw lieve Telgen

 

Steunsels van haer Regt beschouwt,

 

Daer zij 't Kroost der Onderdrukkren,

 

Met gevoelig zielverdriet,

 

Als een pest voor Regt en Vrijheid,

 

In onze Oorden groeijen ziet. -

[p. 6]

 

Ja het jonggeboren Spruitje

 

Treedt gewis in 's Vaders spoor,

 

't Staet, zelfs met zijn goed en leven,

 

't Waer belang der Burgren voor,

 

Als de Volkstem, niet meer cijnsbaer

 

Aen het Prinslijk Dwanggeweld,

 

't In de plaets zijns Waerden Vaders,

 

In het eergestoelte, stelt. -

 

De Almagt spreij' haer liefdevleugels

 

Over 't schomlend wiegje heen,

 

Doe het Spruitje van uw liefde,

 

Vroeg langs rozepaden treên;

 

Dat zij 't, in de vaeg des levens,

 

Voor het heir dier kwalen hoed',

 

Wiens vermogen op het leven

 

Van den teedren Zuigling woedt.

[p. 7]

 

Dat zij 't vrolijk op doe groeijen,

 

Koestre mett haer liefdezon,

 

En doe pralen als de Ceders,

 

Op den hoogen Libanon. -

 

De Opperwijsheid schenk' het deugdmin -

 

Schrander oordeel - rijp verstand,

 

Maer vooräl gewijde liefde

 

Voor 't verdrukte Vaderland! -

 

Dat haer zorg voor de edle Moeder

 

Wake in 't stille kraemsalet,

 

En de veege lijfsgevaren

 

Weer' van 't somber kinderbed:

 

Dat uw lieve en dierbre Gade,

 

Eerlang, van het hart altaer,

 

Voor die gunst, haer offers wijde,

 

Aen den grooten Zegenaer. -

[p. 8]

 

Schoon nu, altoosdierbre Hopman!

 

Uwe liefde voor ons Regt,

 

Aen uw' ijver, u den Eerpost,

 

In dit Burgercorps, ontzegt,

 

Blijvenwe echter u beminnen,

 

U beminnen met ons hart.

 

Dat den haet der Hoofsche Grooten,

 

't Woeden der Verdrukkren tart,

 

En zoo ooit de drieste Muitzucht

 

Naer uw goed of bloed durft staen,

 

Zullenwe u haer klaeuw ontrukken!

 

U beschermen - of vergaen! -

 

 

 

Uit naem der Adelborsten

 

van de Compagnie NE.3.

 

 

 

ROTTERDAM,

 

den 10 Februarij 1786.