|
| |
| |
| |
[1982/20]
| |
| |
RASTER 20
Tijdschrift in boekvorm
Driemaandelijkse uitgave van De Bezige Bij, Amsterdam
| |
| |
| |
Lawrence Raab
Gedichten
Het onzichtbare voorwerp
is het helderder dan water,
Tegen de lucht is het soms
In het gras in je tuin gezet
strompelen de bijen er doorheen.
Bij nauwkeurige beschouwing zit er
binnenin altijd nog een dag
waar je leven zich af zou kunnen spelen.
Toch heeft het niets van doen
met dromen die veranderen
wanneer jij verandert van gedachten.
's Nachts op een tafel wordt het
een vuurtje in een verduisterde kamer
en de stilte buigt zich er naar over
en raakt het met één vinger aan.
in een stapel oude hoeden.
| |
| |
Geen enkele reden zich daar te bevinden,
noch om ergens anders te zijn.
| |
| |
| |
Een oude foto uit Vermont
Wij zijn te veraf om het patroon te zien
van het borduursel dat zij ophoudt tegen
de rug van de stoel voor het huis
met zijn open ramen en twee behorde deuren.
Noch is haar gezicht scherp, ofschoon het lijkt
of ze glimlacht. Aan weerszijden vervagen bergwelvingen
en een tweetal appelbomen
drukt dunne schaduw op de muren.
Het is nazomer, bramentijd.
Achter velden die wij niet kunnen zien boort
een beekje zich in de koele zij van een heuvel. Verderop,
in woest gebied dat zij nimmer betrad, weerspiegelt
een donkere vijver een cirkel van sparren,
en de vogels zwijgen, want dit is het ogenblik
net voor een storm, waarin bladeren gaan hangen
en je hart je zonder reden bezwaart.
Waarom, op dat moment, glimlacht zij,
terwijl de eerste vlaag het erf opjaagt, echtgenoot
of vader roept vanuit het huis, haar naar binnen
manend, haar dit van verre vertellend, terwijl
zij in de kooi van onkruid dwaalt, aan de rand
van de akker, aan gene zijde van de tuin, de schuur,
van ons allen. Je bent geneigd te denken dat zij gelooft
| |
| |
| |
De fatale vergissing van de moordenaar
‘When in doubt have a man come through a door with a gun in his hand.’ Raymond Chandler.
het grote pistool in zijn vuist. Hij zegt
‘Niemand van zijn plaats.’
Niemand stond op het punt, er is zelfs
ikzelf en deze fles whisky
en aan wachten ben ik gewend.
over de parels omdat hij manieren
weet om mij aan de praat te krijgen. Echter,
ik weet niets over parels,
niets over Mr. R. of De Grote Baas,
en niets over Oregon waar ik nooit
van mijn leven ooit heb gewoond.
Misschien lieg ik, maar hij is overtuigd,
ofschoon hij me toch neer zal schieten,
Misschien zeg ik, ‘Wat hield je tegen?’
Waarschijnlijk drink ik gewoon de whisky op,
slechte whisky maar wel werkzaam.
Mijn vermomming, moet je begrijpen,
was tijdelijk, iets dat later wel
of niet kan worden verklaard.
Het belang ervan voor het verhaal
ligt in de ontdekking van het lichaam,
morgen, door de detective.
| |
| |
Ook duik ik drie hoofdstukken voor het eindnoot
op als Dokter, waar ik nog minder dan nu
te vertrouwen ben, nu ik deze dood
‘Er moeten connecties zijn,’
vertel ik hem. ‘Die zijn er altijd.
En het is slim de getuige zwijgend
achter te laten, het karweitje te klaren
Het pistool aarzelt door de kamer.
‘Luister,’ zeg ik hem. ‘Er kan
van alles gebeuren. Maar dit
zou de fatale vergissing kunnen zijn.
Jij weet niet meer dan ik.’
De lange buis van de demper richt zich op mij.
Ernstig overweeg ik de vinger aan de trekker,
het geluid als van iemand die hoest
hangend in de lucht tussen ons in.
Je zou kunnen vragen: Maar wat verwachtte ik?
En ik zou moeten zeggen: Slechts dit.
| |
| |
| |
Bezoek aan het mirakel
Wellicht bewoon ik een kruik, wellicht een pot,
wellicht niets. Niets dan dit
Laat je bedienden op eigen kracht
de berg afklimmen. Ik luister.
Ik zal je alles vertellen
wat ik ontdek, maar ik kan niet
altijd het gunstigste lot voor,
En houd dit voor ogen: Het antwoord
net als de sleutel die precies
nadat de misdaad is opgelost.
Dan zul je zeggen: Ik had het moeten weten.
Het was er al die tijd en
nooit ook maar verborgen,
zoals het verhaal van de brief
door de dief over het hoofd gezien
omdat hij niet was verstopt.
Dat is de grap uiteraard.
| |
| |
| |
Verdere avonturen van de pijp
Hommage aan Magritte
de krant open, zonder te kijken
breng je de lucifer naar de pijp.
Maar 't is geen pijp, 't is een peer.
Toch was het sekonden geleden
Wat zou de reden kunnen zijn
voor deze ongebruikelijke transformatie?
iets belangrijks kunnen zijn?
Nee. De peer is hard als steen.
In feite is het een steen,
Misschien werd de pijp gestolen -
onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk.
Misschien kan de stenen peer
als presse-papier, ofschoon
of als deurbuffer, of als
een soort dekoratief objekt.
Dan valt je blik op het onderschrift:
Dit is geen peer. Dit is een pijp.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd