|
| |
| |
| |
Een Liedt gemaeckt van een Nieuwe Modesse Wiegh, waer aen den Paus van Romen, de Koningen van Vranckrijck en Engelant, Bisschoppen van Munster en Keulen, Prins Robbert, en verscheyde andere grote aentrecken, om den Prins en Staten in slaep te wiegen, dat haer van Sijn Hoogheydt belet wordt.
Stemme: Het voerder een Schuytje, &c.
Liefhebbers blijft wat stil hier staen,
Hoort van dees Wiegh naukeurigh aen,
Ey let wel op dit Wiegen,
Laet het u doch ter herten gaen,
Men soeckt u te bedriegen.
Dees Wiegh tot Romen eerst gebout,
Van Munsters Bisschops eecken hout,
Met sijn Broeder tot Keulen,
Getimmert met het France gout,
Daer veel Heeren mee speelen.
Engelandt hout hem wat ter zy,
Maer komt vermomt op 't lest daer by,
Om datmen niet souw dencken,
Gaet 't Wiegen wel, 't is goet voor my,
Jck sal de touwen schencken.
By 't Wiegen dient een Vossen vel,
En 't veynsen kan ick wonder wel:
Oost-Jndien sal het krencken,
Smirnen u Vloot komt in de knel:
Wie sal sulck Wiegen dencken.
Dit wercken duerden meenigh Jaer,
Op 't lest die Wiegh die wierde klaer:
Men heeft Brieven gesonden,
En nooden Vorsten, Heeren daer:
| |
| |
Om Wiegen wie daer konden.
Tot Luck wiert dese Wiegh gebracht,
Het Keulse volck daer wel om lacht:
Elck gingh dit maecksel prijsen,
Veel kalen Adel met voordacht,
Die trocken daer Louysen.
| |
| |
Den Adel quam op de been,
Dees Konincks Heyren trocken heen:
Van Engelandt en Vranckrijcke,
Papen Munnicken daer verscheen,
Elck wou het Wiegen kijcken.
Soo haest den Fransen Koningh quam,
Die sprack haer aen van boosheyt gram;
Sa, sa, nu aen het Wiegen,
Nu sal men sien wat ick voornam:
En hoe men moet bedriegen.
Elck steeckt sijn handen uyt de mou,
Louys die vat het eerste touw:
En Karels wilt niet wijcken:
De Paus die treckt dat hy wel sou,
Den Bisschop van Munster seer snel,
En Keulen komen mee in 't spel:
Papen, Munnicken 't Wieght al wel:
Elck soeckt daer prijs te halen.
Prins Robbert als een Gentelman,
Hem 't naeste by de Wiegh voeght an,
Speelt geestigh op een Luyte,
Verselschapt met een drie, vier man,
Elck speelt en Wieght al even hart,
Door 't Wiegen worden sy schier swart;
Nevel bedeckt haer oogen,
Sulck Wiegen maeckt het Landt verwart:
Men slaept met open oogen.
Dit Wiegen brenght het Landt in roer,
't Gevoelen krijght Borger en Boer:
Ons Krijghsman raeckt aen 't slapen,
Alleen de Zee-man staet te roer,
Die laet hem niet begapen.
Dit Wiegen maeckt in 't korten tijt,
Drie Provintien van ons quijt:
Veel Sterckten, schoone Schanssen:
Ja komen tot ons Hollandts spijt:
Dicht by 't Wiegen en danssen.
Doch hoe men Wieght of hoe me treckt,
Sijn Hoogheydts oogen noyt bevleckt,
| |
| |
Door Frans of Engels singen,
Godt hem, als Josua versterckt:
Belet het varder springen.
Syn Hoogheydt tot Stadthouder raeckt,
Die voor 't Nassouwen Leeuw ontwaeckt,
Een degen in sijn pooten,
Die niet als Gal met vuur uytbraeckt,
Die haer trouwloos soo sneden af,
Lieten bestrijcken met een staf,
Van Gout, of eel Gesteente,
Haer Landt en Steden overgaf,
Tot druck der goe Gemeente.
Sa Helden van mijn Vaderlandt,
Stelt goet en bloet met mijn te pandt,
God sal ons niet verlaten,
De Heer die is mijn rechterhandt:
En 't wijs beleyt der Staten.
Voort tijt sijn Hoogheyt aen het werck,
En maeckt de Steden wonder sterck;
Men acht niet op haer fluyten:
Op alles neemt hij oogen merck,
Ja hout den Vyandt buyten.
Jn 't Landt, op Zee en over al,
Houdt hy den Vyandt van de Wal:
En troost de beyde Vlooten:
De groote Godt, in 't kort, Hy sal
(Wens ick) te grondt haer stooten.
Oorlof Liefhebbers tot besluyt,
Ghy hoort wat dese Wiegh beduyt:
Wilt maer op Godt betrouwe,
Ons Vyandts hooghmoet is gestuyt:
Lanck leeft de Prins Nassouwe.
|
|
Auteursrechtvrij
