|
| |
| |
| |
Klaegh-liedt, Dat den Bisschop van Munster Singht: over 't verlaten van Greuningen, Kuynder, Blockzijl, Ouwe, Dyler, en Ommer-Schans, Blesburgh, Coeverden, en de Nieuwe-Schans.
Voys: Soete Engelin mijn uytverkore.
Dit Koor-gesangh sal u doen aenhoren,
O strijdtbaer Volck van Nederlandt,
Hoe dat Barend met sijn Esels ooren,
sijn kruyn seer kael geschoren,
Diep bedolven in 't verdriet,
Soo singht hy dagelijcks dit droevigh Liet.
Eylaes! hoe kan ick het quaedt hier stelle;
Jck Stoffel Barent boos van aerdt,
Die van Duckdalf ben een met-geselle
Door mijn wreedtheydt wijt vermaert:
'k Wiert geschooren als een aep,
Nu sta ick als een bepiste Paep.
Waer over sal ick mijn klachte eerst strecken,
Nu dees droefheydt mijn ontmoet?
Jn Nederlandt gaense met my gecken,
Yder roept waer is den bloedt?
Gantsch Nederlandt te krijgen,
'k Liedt mijn leyden om den Thuyn,
Nu dek ik heel bedroeft mijn geschore kruyn.
Hebbense mijn nu den kruyn geschooren,
Men scheert hier namaels wel 't hooft,
En heb ick nu mijn moet verlooren,
Namaels wort ons 't breyn ontrooft;
| |
| |
Dat ick mijn liet dringen:
'k Heb mijn door 't France geldt,
Tegen Nederlandt in perijckel gestelt.
Heb ick door verraedt steden gewonnen,
Ach! ik wordtse weder quijt;
Mijn Fortuyn dat is nu afgesponne,
Nu ick in dees Somer tijdt,
Om mijn voort in te laten:
Ach Sint Lampert en Catrijn:
Staet my doch by in dese pijn.
Ghy snoode Roomse Jesuwijten,
U goet en rijckdom is groot,
Geveynsde schuym der hypocrijten,
U raedt bracht my in noodt,
Met die drie stercke Schanssen,
Mijn haest te rugge danssen:
Nu sta ick gelijck een geck voor het Glas.
Jck geloofde al u veynseryen:
't Ooogh op winst betovert was,
Hier door geraeckt ick in dit lyen,
't Volck ik mis, leegh is mijn Tas:
De kleynste plaets van allen,
'k Schrick nu voor Neerlandts Leeuw dat moedigh Dier.
Nu moet ick als een Pelgrom gaen lopen,
Jck die wel eer door kracht van stropen
Mijn bracht in het hooghste geluck:
| |
| |
Seer veel haer leven lieten,
De Geuse willen 't niet meer geven op.
O Heylige Paters en Jesuwijten,
Staet my by in dese noot;
Of ick wil mijn selven de keel af-bijten,
Soo krijgh ick een korte doodt:
Dat kan ick niet vergeten,
't sal mijn werden geweten:
Als den Fransman dat verstaet,
Hy wenst my voor den duyvel om raep saet.
'k Sal nu niet meer gelijck als voor desen,
Als slempert gaen op de schuym;
Noch smeert de borst noch geen Paep wesen,
Maer steets fluyten op den duym:
Wilt ghy mijn doch niet quellen;
Hoort my en mijn geselle:
Doch ick vrees niet voor mijn,
Jndien dat ick maer mag een Veltpaep zijn.
Oorlof ghy fleur der medegeselle,
Nevens my in druck en pijn;
Willen wy ditmael het oordeel velle,
Dat wy Kovels gecke zijn?
Kovels gecken sonder belle,
Die van wercke en dat van daet,
'k Ben 't arghste slagh, dat is geck en quaedt.
|
|
Auteursrechtvrij