Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

[p. 328]

Gedichten en Spreuken/
op de schutsbladen en de randen des Hs. voorkomende.

Creesen was tsaterdachs een man,
Creesen dede tsondachs zijn mes an,
Creesen was tsmaendachs een greyn,
Creesen was sdycendachs alder heeren capiteyn.
Creesen was tswoondachs met allen cranck,
Creesen viel sdonderdachs van de banck,
Creesen was svrydachs boven maten siec,
Tsaterdachs en hoorde men van Creesen niet;
Tsondachs, alsoo men hoorde overal,
So en was van Creesen gheen gheschal,
Ende oock al es Creesen t'onder bleven,
Emmers heeft hy twee mesdaghen creghen.

O nobiles, non nobiles,
Qui Belgicae, non Belgicè,
Informe nectitis jugum;
Non nectitis si nectitis.
O quanta vos a posteris
Manebit indignatio!

[p. 329]

 

Lux, rex, lex pereunt,

 

Tenebrae, vis, scurrae gubernant.

Den leeu die slaept,
Den wulf die gaept,
Den hont die bast,
Den esel draeghet last,
Den vos die steelt,
Het schaepken queelt.

Om Gods woort men in de weerelt gheen discoort doet;
Maer om hoocheyt, eere en papen-goet.

Vlaenderen, ghy moet veranderen,
Ghy moet heeten: Vlaet malcanderen;
Want waer ic comme op eenighen dagh
D'een vlaet den anderen, daer hy can of magh.

Die lief laet, ende lief verliest,
Ende lief om liefs wille kiest;
Ic rade hem dat hy alzo kiese
Dat hy lief om liefs wille niet en verliese.

[p. 330]

 

Die ondueght met dueght dect,

 

Ende ondueght in dueghden vertrect,

 

Gheschiet hem dueghden, het waer hem recht;

 

Want hy es der dueghden knecht.

Lyden es mijn daghelicx cleet,
Eenen mantel van zurghen es my bereet;
Al mijn cleet es verdriet,
Och, ic en cans verslyten niet!

Aendyncken der doot, naer Jeronemus vermaen,
Doet alle quade wellusten vergaen.

De XII deughnieten

Hier onder gaen vlieten:

Kerstene, die haerlieder God haten,
Papen, die huerlieder kerken verlaten,
Rudders, die haerlieder landt vercoopen,
Maeghden, die vele by nachte loopen,
Cleercken, die tylick vrauwen minnen,
Aerm lieden, die den wijn leeren kinnen,
Lantslieden, die dicwils langhe slapen,
Vrouwen, die vele drincken met papen,

[p. 331]

 

Cooplieden, die groote lueghenen lieghen,

 

Ambachtslieden, die elckanderen bedrieghen,

 

Ghehuwede, die vele in taveerne zinghen,

 

Ende lieden die gheerne te wette dinghen;

 

Dit zijn een vulle dozyne lieden,

 

Die men zelden siet bedyden,

 

Ende alle die hemlieden daertoe pooghen

 

In 't einde sullen zy aermoede dooghen.

Qui nocet, noceat adhuc.
Qui in sordibus est, sordescat adhuc.