|
| |
| |
| |
Refereyn.
Onlancx vermoeyt om slapen gheleghen;
Een verscrickelick visioen hebb'ic vercreghen,
Dalende ter hellen alzoo my dochte,
Overpeynst ghy oft ic mocht zijn versleghen!
Ick zach bereeden straten en weghen;
Het poortierken was een wonderlick ghedrochte,
Het greep my by den halse, en zeyde: ‘Gaet ondere!’
Letter blijdschap daer ghebrack;
Men vierdere, 't scheen, Vulcanus blixem en dondere;
Van vare croop ic onder 't dack.
Daer ligghende, docht my, dat den zolder gaf eenen crack,
Doen weynst'ic my wel in Spaingnen.
Corts Lucifer, ghebonden met een gloeyende keten, sprack:
‘Compt den
Prince van Oraingnen?’ -
‘Hy es voor de poorte.’ Sprack een, die briet castaingnen,
Het helsch poortierken, om schuwen zijn calaingnen,
Wederstont hem ten eersten;
Maer hy was gheconvoyeert van een legioen boose gheesten,
Ende een onnommelick ghetal van zijn mutijnsche ghesellen.
Om zijn voorgaende faicten vreesdick oock zijn tempeesten;
Al droomende zoude men somtijts de waerheit vertellen.
| |
| |
Men slooter de poorten, zy ghinghen te rade,
D'een wild' hem in hebben, d'ander vreesde schade,
Nemende exempel wat hy in 't Nederlant hadde
bedreven,
Zy hebben geaccordeert, het was Vlaenderen wat te
spade,
Dat hy hem zoude gheven in Lucifers ghenade,
Dies zoude
Aldegonde noch wat tijts ter weerelt
leven,
Binnen commende gheveynst es hy neder gheseten
Om zynen druck te boeten.
Pluto dat ghierich duvelken heeft hem wackerlick ghesmeten;
Lucifer dede hem zoo groeten;
Graef Adolf en
Lodewijck vielen t'zynen voeten;
Maer 't was zijnder smerte.
Lamenteerlick vraeghde den aermen cloeten
Subitelic quammer eenen ghesteert in de kerte,
(Liever had' ic gheweest in een deserte),
Ic zach se hem wel tooghen.
Als Tantalus van durste meende hy verdrooghen;
Een gloeyende coppetasse zach ic hem vooren stellen.
Zynen willecom was groot, maer cleen jonste in 't betooghen;
Al droomende zoudmen somtijts de waerheit vertellen.
Hy wiert daer vaste met een keten ghebonden;
Noch vraeghdy naer hemlieden, die vooren waren ghesonden.
Neffens Lucifers troon stont zynen zetele;
| |
| |
Capiteyn Hauweel en
Boeck over zes jaren hemlieden daer
vonden;
Balfoort toochde hem in 't hooft zijn wonden.
De
heere van Assche stack 't hooft uten
triakel-ketele,
Jan Verluere, hebbende gherooft den
Prelat van St. Pieters kiste,
Heeft hem oock ghepresenteert
Hulpe en adresse; het es onnommelick die se wiste
Subitelick het Aventroncxken quammer ghetriumpheert,
't En schijnt daer gheen Monseurken;
Iesabel van Montaingne met 't hooft
ghepareert
Keeck deur een cleen deurken.
Noch quammer
Bussaert Van Hembyze, dat leelic
leurken
Ic sach'er
capiteyn Goetdief; hy en hadder gheen
keurken
Capiteyn David quammer al bebloedt ten
zelven tyê,
Met lieutenanten, corporalen, soldaten, niet moghelic om
spellen.
't En es hier niet goet zijn, docht ic, daer ic lagh an zyê;
Al droomende zoudmen somtijts de waerheit vertellen.
Quaet
Willeken zach'er veel van zijn aude
sloorkens;
Maer het dochte my al wesende swarte moorkens.
Het scheen dat zy maer uten brant van AEthiopien en quamen;
Hier schenen 't Goddinnekens.
Daer stonden zy en wiesschen plateelen en taillioorkens;
Haerliêr tanden waren als slanghen, die hier schenen
yvoorkens,
Leelick en mesmaect deur den brant vul blamen.
Hy vraeghde naer zijn minnekens:
| |
| |
Flandryne,
Zelandine, 't lants costelicke
zinnekens;
Het calf doet daer lesse.
Twee bruudleeders, zijnde ghepoot als hinnekens,
Die brochten hem gheconvoyeert zijn hoerachtighe abdesse,
Capitainen, soldaten estimeerden cleen zulcke noblesse,
‘Laet ons
Lanoue vertouven, sprak hy tot die Adels
en Knechten,
Zonder een clouck hooft zidy goet om slechten,
En zijt mijns woorts gheen versmadere;
Neempt de defaicte van Antwerpen voor eenen radere.’
-
‘Ick zalder blyven, sprack
Tyant, oft Lucifer moet uter
hellen.’
Van verbaestheit leyd' ick mijn handen te gadere;
Al droomende zoudmen somtijts de waerheit vertellen.
Ic zach hem buter maten zeere bedrouven,
Beclaghende miserabelick Ryhovens touven,
Mits dat hy nievers en hadde ghefaelt zijn pestilentie
Veel ministers quamen om zijn verblyden prouven;
De zelve cleen achtende hiet se gheveynde bouven;
Maer begheerde
Aldegonde t'zijnder assistentie
Wel meenende deur zynen raedt meuterie te verwecken.
Myghem doetter ooc straf waken;
Boven Lucifers throon had hy wel willen Willekens zetel
strecken,
En ic zocht het uutgheraken.
| |
| |
Doen quam ic
Moeraerdeken, den inquisiteur, ter
spraken;
Hy dede den ketel te viere;
‘Eyst hier kermisse?’ Zeyd ic, ziende groote ghereetschap
maken
Hy zeyde: ‘Willeken, den droochscheerder, es in dees duwiere
Hy zalt nu betalen wel ende diere;
Deur hem zijn wy al verloren.
In Vlaendren heeft hy het laken zoo naer gheschoren,
Dat men 't al moet keeren: rock, keerels, cazacken en vellen;
Het helsch rijcke te vermeerderen heeft hy besworen.’
Al droomende zoudmen somtijts de waerheit vertellen.
Prince, Lucifer heeft van quaetheit gheraest;
Quaet
Willeken wiert deur zijn bevel
ghefaest
Met Schotten, Ingelsche, Francoisen en ministers;
Het haer stont my over ende.
Peynst of den appelen Prince daer zat verbaest;
Den langhen Jaspar daer het vier sterck
blaest,
Om hem te versmooren met alle de verquisters
En die volghen zijn legende.
Subitelick God, die heere, my troost toewende;
Daer quam een in ghestreken:
'ts Was
Ryebeke, den fourier, om fourieren
gheheel die bende,
Die cuenen kercken breken;
Om
Heyman zach ic hem een groot logement
bespreken,
Het moght
Joos Stalins spyten.
Een boos gheestkin wildhem in zijn achtercueken steken,
| |
| |
Tayart en
Suca wildet ooc hebben in zijn
limyten,
Voor de Gueskens! maer ic zocht eenen anderen backere.
De reste my onbekent laet ic ander rellen,
Hembyze wasser ooc ghefouriert, der kercken gautfackere;
Al droomende zaude men somtijtz de waerheit vertellen.
|
|
Auteursrechtvrij