Poëziekrant. Jaargang 3

Moeder zegt ook wat

Josephine Vonk heeft een bundel modieuze versjes geschreven en dat weet ze zelf ook wel. Ze zegt op de eerste pdgina van haar bundel, onder de titel ‘Weg met de letterslet’:

't Is verdomde trendgevoelig én
't heeft iets van een streekroman
'k wed dat ik in eerste oplaag
zo tienduizend slijten kan...

Dat laatste vraag ik me af. Zouden nou echt zoveel poëziekopers er in trappen en Querido's nieuwe poging om aan een trendgevoelig bundeltje wat te verdienen met succes bekronen?

Ik denk eigenlijk dat poëziekopers het boekje na vluchtig lezen van enkele coupletten zuchtend terzijde leggen en dat vrouwenhuisbezoeksters denken: ja, dat weten we nu wel. Misschien hebben de versjes enkele jaren geleden succes gehad in vrouwenblaadjes of praatgroepjes, maar Querido heeft er te lang over gedaan en Josephine voegt eigenlijk niets toe aan courante feiten en menugen, zodat de versjes beter niet de gestencilde blaadjes hadden kunnen overleven.

Ter illustratie een van de n.m.m. aardigste observaties:

Education permanente (fragment)

Mijn zoon van zeventien
heeft minder moeite met een brochure van Amnesty International
of met theorieën uit de Kleine Aarde
of met de gebruiksaanwijzing voor zijn hifi
of met science fiction
of met de kretologle van sociaal-pedagogen
dan met een meisjesroman uit de jaren dertig
waaruit ik hem laatst één bladzijde voorlas want:
hij wist niet wat flirten betekende
het woord verloving was hem onbekend
hij dacht dat damus een rijwielmerk was
zoals Batavus, Union en Gazelle
en permanent wave
de Immigratie van kleurlingen in Groot-Brittanië
en clean shaven
een afgekickte kaalgeschoren punkfiguur
en steengoed
grof wit aardewerk
en bakvisjes
een produkt voor de frituurpan

REMCO EKKERS

Josephine Vonk, ‘Moeder, zeg nou ook eens wat’, Querido, A'dam 1979, 63 p., fl. 14,90, 243 F