Poëziekrant. Jaargang 3

Johanna Kruit /

mijn avondhuis sluit langzaam alle ramen
ik weet mezelf niet meer in deze nacht
van duisternis, waar enkel schimmen kwamen
en heb te lang alleen aan jou gedacht

mijn handen spelen stil met mijn gedachten
die op papier staan, dat zijn ze zo gewend
mijn hart is moe van steeds op jou te wachten
ik ken je niet en heb je nooit gekend.