|
| |
| |
| |
[Poesje-Nel en Kater-Snor]
Poesje Nelleke met haar zachte velleke
Was altijd bijzonder goed op dreef,
Als ze wandelde, of wel deed een spelleke
Met Kater-Snor, haar lieven neef.
Eens op een dag is iets vreeslijks gebeurd:
Bijna was Nel door een hond verscheurd.
Juist kon ze vluchten daar hoog op den muur,
Snor stond haar bij in dit nare uur.
| |
| |
De hond is nu weg, maar Poes-Nel heel van streek:
Angstig nog beeft ze, als een doek zoo bleek.
Snorretje streelt haar en zegt: ‘Lieve Nel,
Wees maar niet bang; wat dacht hij wel!’
| |
| |
Gauw nu naar huis en de slabbetjes om;
Elk aan een kant van de volle kom
Hurken de poesjes daar op den grond,
Drinken er zich de buikjes rond.
| |
| |
Dan voor verzet op de muizenjacht;
Had je van Nelletje dat wel gedacht?
Bijna viel 't muisje in Katers klauw,
Maar het ontkwam door een kier heel gauw.
| |
| |
Nu maar een spelletje met den bal,
'k Denk, dat dit wel bevallen zal,
Snorretje is heel sterk en vlug,
Handig kaatst Nel weer den bal terug.
| |
| |
Snorretje, Nelletje, foei, wat ik daar zie!
Kom uit den boom nu eens één, twee, drie!
Durf je een vogel van 't nest verjagen?
Mag je die zwakke diertjes zoo plagen?
| |
| |
's Nachts in den helderen maneschijn,
Als alle menschen naar bed toe zijn,
Zingen de poesjes een klagend lied:
‘'t Muisje, den vogel, die vingen we niet.’
| |
| |
Vlug wat geslapen en dan weer op 't pad;
Wat wel daar ginds in den moestuin zat
't Kikkertje wacht onze poesjes bedaard,
Hoe ze ook blazen en zwaaien den staart.
| |
| |
‘Schaam je,’ zoo sprak er het heertje in 't groen,
‘Altijd aan zwakken maar kwaad te doen!’ -
Nel was door 't lesje een beetje verstrooid,
Heeft thuis de melkkom in scherven gegooid.
| |
| |
't Liep haar wel tegen, want, uitgegaan,
Werd ze gegrepen, door vader-haan.
‘Kom je weer loeren,’ zoo kraaide hij luid,
‘Kuikenplaag, gauw het kippenhok uit.’
| |
| |
Toen 't winter werd, met ziekte en kou,
Kwam bij het poesenpaar 't berouw,
Snor zei: ‘Nel, 't is nog niet te laat,
Nooit weer doen we andre dieren kwaad.’
| |
| |
Maar wat zoo'n poesenwoord beduidt,
Kwam gauw bij de kanarie uit.
En Nel en Snor zijn heel hun leven
Twee echte katten toch gebleven.
|
|
Auteursrecht onbekend
