Passionate. Jaargang 3

[p. 22/l]

Turquoise

Eindeloos turquoise. Wie kent hem niet,
de kleur die weigert echt blauw te zijn
of groen.
Maar die een mengeling is van beide
en niets, zoals de lijn die een horizon is
voorbij het grasland
onder een bijna wolkloze lucht.

Een beetje koud misschien
[er staat ook een straffe wind].
Het spel van fijne miezer in het gezicht
van een laatherfstkind.

Dat turquoise.

y. dalman

[p. 23/L]

Grijs

 

Nevelgrijs,

 

van dat net niet witte.

 

Zoals een lijkwade

 

die pas gedragen is.

 

[En zoals nevel hangt boven dood land.]

 

 

 

Maar ook het dode land zelf:

 

Stoppels en stronken

 

en soms hardbevroren plassen.

 

 

 

Bleek grijs ook, als het gezicht van iemand

 

die jou eens lief was

 

maar die nu is vervaagd

 

in een sluier van grijs.

 

 

 

Nevelgrijs.

[p. 24/m]

y. dalman

Het typische roze dat zich niet beschrijven laat,
dat leeft. Het roze van je huid-

Het roze-
dat rood kleurt bij schaamte en opwinding.
dat groen wordt van ergernis of nijd.
dat azuurblauw aanloopt van kou
of kan verbleken bij angst.

Maar ook het roze dat donkerpaars kleurt
en oplaait in ademnood
en dat altijd zal eindigen in een caleidoscoop
van mismaakte tinten
[Als van een verveelde regenboog.]
wanneer het is afgestorven
en tot ontbinding overgaat.

Dat roze.

[p. 25/M]

Eigenaardig rood

 

Eigenaardig rood.

 

Zegt u dat wat?

 

 

 

Het is de kleur van kleine dingen zoals van klinkers

 

en gestold duivenbloed.

 

Maar ook sommige klanken dragen die kleur

 

en uitroeptekens,

 

gemarneerd in coulant bordeaux

 

of scharlaken

 

of statig vermiljoen.

 

CRIMSON!

 

 

 

?

 

 

 

Wispelturig rood dus, dat niet weet

 

hoe het zich dient te schikken.

 

In diverse schakeringen a.h.w.

 

zoals een hemel bij schemer

 

op een dag dat alles anders loopt

 

dan normaal.

 

 

 

Dat eigenaardige rood.

 

Vind ik.

[p. 26/n]

Purper

 

Het purper waaruit dromen ontstaan,

 

en het purper van Bic balpenneninkt

 

waarmee je heel speciaal

 

ongenaakbaar kunt schrijven

 

of ik

 

of Blitzträumen

 

 

 

De schaduw van een treurwilg die valt

 

over het water van een kleine ven,

 

het water waarin een libel

 

levenloos op haar ruggetje drijft.

 

De schaduw op dat water. De vleugeltjes.

 

De gebroken schittering.

 

 

 

Purper.

y. dalman

[p. 27/N]

Geel

 

De nadagen van Van Goghs fraaie zonnebloemen,

 

gebroken geel, langzaam kruipend naar het einde toe.

 

De glimlach van een zerk.

 

 

 

Kijk, het scheermes dat jij zo hekelt, waarmee je

 

haat hebt gekerfd in je linker borst

 

en Hij in je rechter.

 

 

 

De schittering van een oud hemellichaam

 

dat wegkwijnt in de dampkring:

 

een wens, ten dode opgeschreven.

 

 

 

Geel, de geur van pas gemaaid hooi en van een

 

doodgeboren baby die daar ligt-

 

een vermetel blos tintelt op zijn wangen.

 

 

 

Het Kleine Kind,

 

zijn oogjes die gesloten zijn.

 

Geel van koorts.

[p. 28/o]

Wit

 

Wij kunnen niet zonder.

 

Het geheel omvattende wit waarmee alles begint

 

en waarop iedere kleur wordt neergezet.

 

 

 

Bij uitstek de kleur die wij graag

 

willen verraden,

 

die wij verloochenen. Want het is

 

zo simpel. Zeg maar iets.

 

 

 

Maar wit is tevens het wit dat alles draagt,

 

een contrast geeft (en iets verheft dus).

 

 

 

Het wit

 

waarop alles staat wat hieraan vooraf ging

 

en dat wat nog komen gaat.

 

 

 

Histor levend wit dus eigenlijk.

y. dalman

[p. 29/O]

[advertentie]