Passionate. Jaargang 2

[p. 25/L]

[De kou van de nacht had zich]

de kou van de nacht had zich
tezamen
met de laatste resten
van de regen
aan de dakpannen gehecht

met moeite klom ik
omhoog naar de nok

de maan leek al even nat
als de wereld hier beneden
vuilgrijze wolken
schoven aan hem voorbij
en lieten de straat
en mij hierboven
afwisselend in licht baden
of in duisternis verdwijnen

eindelijk zag ik de man
leunend tegen een schoorsteen
de tas met beide armen
tegen zijn borst geklemd

- veertig -
sprak hij gejaagd

- niet meer dan vijfentwintig -
antwoordde ik gelaten
de sterren tellend

dick de dobbelaar

[p. 26-27]