Passionate. Jaargang 2

[p. 35/P]

Een woord van troost

In schraal licht zie ik mongoloïde mannen
dansen dwars door opgehoopt herfstblad.

En hoor als slachtoffer van een middelmatige droom
weer de roestige stem van neef Frans herhalen:
vlug een zakdoek, mijn oog loopt leeg!

Ook de rottende mol in het gras bij Haamstede
is reeds na 3 weken verworden tot een
humusachtige vlek.

Zo vallen de scherven tezaam en verheft zich
een spiegel tegen het bewasemde gelaat waarvan
ik zwijgend zeg:

Lieve dood, kom morgen even langs en neem toch
maar je boodschappentasje mee.