Passionate. Jaargang 2

[p. 31/N]

Famidihana - voor Suzanne

richard dekker

Maar als ik jouw botten dragen mag
en je wikkel in de lamba mena
voel ik nog, ondanks jouw aardse kilte,
de warmte die wij ooit spaarden,
de hitte die wij ooit samen waren.

En toch zal ik je verder werpen
Verder dan jouw geur verspreiden kan
Verder dan jouw stem dragen kan:
Lavitry ny maso, lavitry ny fo
Ja, ik weet, ik weet het toch...

Wat blijft zijn de lijnen in mijn lijf
van waar jij ooit verdwenen bent;
de onvolledige eenheid van wie ik ben
gepoot in verkeerde aarde,
geknoopt aan een vreemde tong.

...

Als de melodie het gezang verlaat
en de klanken stuurloos sterven
druk ik jouw botten nog eenmaal
en voel je verdwijnen in mijn lijnen
hersterven in een laatste dans.

Behoor mij toe, mijn wulps geraamte
als ik je leid naar jouw trano manara
neem jij de rust, neem jij de kilte
ik draag, voor een jaar, ons beider hitte
en de zijnsloze lijnen van mijn incomplete lijf.

Morondava, december 1993