Hoog water 1995
Zoals de ijsmeester hoort bij de elfstedentocht, zo hoort de dijkgraaf bij hoogwater. Mocht iemand daar nog aan twijfelen dan is dat wel een les van de laatste dagen.
Vaag herinnerde ik me de term dijkgraaf. Wat was dat ook weer voor iemand?
Door de watersnoodramp is mijn geheugen opgefrist. Als hoofd van het waterschap zorgt de dijkgraaf dat de polders langs onze rivieren niet overstromen.
Menig dijkgraaf, want dijkgravinnen komen in de strijd tegen het water niet voor, stond de laatste dagen in de schijnwerpers. Aan hun sjofele regenjas en laarzen zag je niet direct dat je met een heer van stand te doen had, maar uit hun blik en optreden straalde een autoriteit die er niet om loog. Terwijl het water vlak onder de kruin van de dijk kabbelde, stapten de heren onverstoorbaar over dijkvakken, alsof de dreigende overstroming de meest normale zaak van de wereld was. Zonder mediatraining, een man van de praktijk heeft dat niet nodig, onthulden ze voor het oog van de camera hun droge voeten geheim. In de uitspraken klonk de eeuwenlange ervaring van de waterschap pen door. Zo vroeg een reporter aan een dijkgraaf uit het land van Maas en Waas of overstromingen dreigden. De man keek de reporter meewarig aan. Na een korte stilte, waarin hij de vraag op waarde schatte, antwoordde hij: ‘Kijk, mevrouw, de dijk houdt het, of houdt het niet.’ Terwijl deze diepe waarheid zich nestelde in de geest van de reporter, zei de man: ‘Als u geen vragen meer heeft, ga ik verder!’ ‘Nee, dank u,’ klonk bedeesd de vrouwestem.
Daarop draaide de man zich om en vervolgde zijn weg naar het volgende bedreigde dijkvak.
Aad Klos
Auteursrechtelijk beschermd