drawing lines and shapes...’
Zoiets? Ik zeg maar wat me invalt, maar ze houden me bezig, die teksten. En dan de derde zin:
Die begrijp ik misschien nog wel het beste. Dat gaat over de zomer, denk ik. De schaduwen lopen dicht bij je, kort en gedrongen op de dag, langgerekt in de avond. Het zou ook nog een regel uit een liedje kunnen zijn:
‘De schaduwen lopen dicht
het is toch geen gezicht.
Vervelend voor de burgerman
als-ie geen woord meer lezen kan.
Wat staat daar op die muur?
Is dàt nou kunst, is dàt cultuur?
En zo kom ik dan tòch terecht bij de kern van de zaak: het is kunst! Het zijn immers muurschilderingen, Kunst in de Openbare Ruimte. Ik loop er langs, ik sta er voor, het zet me aan het denken. Ik ken de zinnen uit mijn hoofd en speel ermee.
Er zijn ook voorbijgangers die er mopperend aan voorbij sjokken. De muurreclames van McDonalds en Libresse zijn vertrouwder en duidelijker, vinden ze. Gelijk hebben ze. Maar toen we er een keer zomaar op straat over te práát raakten en ik opmerkte dat de bedoeling van die teksten wel kon zijn dàt we erover praatten, toen stokte het gesprek toch snel.
‘De een ziet er meer in dan de ander’ was de algemene conclusie, maar...als er nou ‘es voor ‘elck wat wils’ in de stad op blinde muren zou staan. Prikkelende, uitdagende teksten, zo van: Maak De Slagzin Af! Er zit bijvoorbeeld zo'n stenen lijst op de blinde muur van de eerste verdieping op de hoek van de Vissersdijk. Stel dat daar geschilderd zou staan:
DE MALSE ZALM EN DE FOREL
dan ga je toch meteen aan de slag:
Auteursrechtelijk beschermd