Parmentier. Jaargang 15

[p. 107]

Adriaan Krabbendam
Poëzie

Gras

ontkleed verlaat
terrein verlaat je op het spel

staak het kaatsen laat
racket thuis

vervang
gravel door gras

net is niets nu
je weet wie het heeft

het vangen zich
uitbundig zoenen laat

pal op de glasplaat
van het bed: druppel

die ons smelten
doet zeg ik het

goed zo goed
versmelten doet?

leven blaast
in elk cliché

elk ding waarvoor een woord
bestaat

[p. 108]

 

maar niet

 

is niet dan dingen

 

 

 

kom met de dingen

 

kom met me zingen

 

 

 

laat rollen de hangmat

 

het particuliere

 

 

 

eetbaar tapijtcollectief

 

van schamele dieren

 

 

 

alles brandt maar

 

maar brandt maar heel even