[Nummer 2]
Van de redactie
Deleted scenes. Zo noemen regisseurs de filmaktes die om een of andere reden het doek niet halen. Maar sinds de komst van de dvd vinden deze scènes alsnog hun publiek: onder het kopje ‘extra's’ kan men naast allerhande bloopers, interviews en trailers vaak ook de deleted scenes van de film genieten, aktes die anders volgens het ‘kill your darlings’-principe onherroepelijk in de vuilnisbak zouden zijn beland.
Schrijvers plegen minder barmhartig om te springen met hun doorgestreepte hoofdstukken. In het gunstigste geval vouwen ze hun ‘darlings’ tot prop voor de prullenmand (die daar later dan nog uit kan worden opgediept), maar meestal maakt een driftige roffel op de backspacetoets voorgoed een eind aan de nauwelijks vlees geworden frases. Dat fantoompijn nooit meer overgaat, lijkt daarbij een niet onoverkomelijk bezwaar. Na de zoveelste herdruk maalt niemand nog om die gevelde chapiters. Het werk is klaar en gedaan.
Mogelijk dat deze en andere gedachten ten grondslag lagen aan het wat brutale idee om schrijvers uit te nodigen een deleted scene te schrijven bij een Nederlandstalige klassieker. In hun inleiding leggen de samenstellers van dit dossier, Jos Joosten (Dietsche Warande & Belfort) en Arnoud van Adrichem (Parmentier), verantwoording af van hun bilaterale experiment.
En verder?
Arnoud van Adrichem voert een gesprek met B. Zwaal. Een dichter die ontegenzeglijk tot de allerbesten van ons taalgebied behoort. Vreemd genoeg viel hem echter nog nooit een belangrijke poëzieprijs ten deel. Maar nog merkwaardiger is het feit dat NRC Handelsblad zijn werk tot op heden niet besprak. Speciaal voor dit nummer schreef Zwaal acht ijzersterke gedichten. Toon Teeken verzorgde een prachtige tekening bij het interview.
Volgens hoogleraar literatuursociologie Hugo Verdaasdonk zit er overigens wel systeem in de toekenning van literaire prijzen. Aan de hand van onder meer de theorieën van de Franse socioloog Raymond Boudon laat hij zien hoe men kans kan maken op het winnen van bijvoorbeeld de Libris Literatuur Prijs.
Dan nog een nieuw gedicht van Joep Kuiper, en van Adriaan Krabbendam, die vorig jaar debuteerde in Parmentier. Ook Jan Lauwereyns leverde een set nieuwe gedichten af. Tot slot volgen we in een kort verhaal van Hans van Wetering de stream of consciousness van een hoofdfiguur die je misschien nog het best kunt vergelijken met Forrest Gump: ‘Life is like a box of chocolates. You never know what you're gonna get.’
Precies. Geniet van uw Parmentier.
Auteursrechtelijk beschermd