Parmentier. Jaargang 13

[p. 109]

Benno Barnard
Tachtig slagen

Ik dichtte dus ik dacht
met tachtig slagen van mijn hart;
op tachtig voeten wandelde mijn junk
de kamer uit naar de stad.

Hij dronk de natte inkt
der kranten, het onzoete koolmonoxide
der files vermengde zich met zijn zingen.
Zijn roes geschiedde

als in een koude koorts:
gedachtezangen maakten zich bekend
aan mij, die hijgend werd overrompeld
door vormen, vormend de vent.

Hij sprak en ik sprak terug,
we liepen high te spreken over god en shot -
we spraken tachtig keer per minuut
de waarheid achter haar rug.

Hij legde me in de mond
jambe en amfibrachys.
Ik dichtte dus,
ik dichtte dus
hij bestond.