Parmentier. Jaargang 13

[p. 65]

Pim Franssen
Slampubliek

Performing poets op een podium van platgetreden planken
donkere dichten in een mistig licht van blauwe lampen

witte walm in een rokerig vertrek van zweterige dampen
klappend klapvee om de hongerige helden te bedanken

de dj draait de presentator kraait
de naam van de volgende kandidaat

ik zit hier, tribune schaduw van de felle podiumpoëzie
ik mag zappen langs de jonge kunstenaars

mijn hart roept ik wil ook wil ik
maar ik kan ik mag alleen maar klappen

ik laat hen maar en ga naar huis
bewonderen is voor mietjes