bescheiden, geen grote geldingsdrang. Later speelde hij vaak in een café aan de Amstelveenseweg, maar daar ben ik nooit geweest.
Jaren later werd hij betrokken bij onze maandelijkse jazzplatenclub (de Geheime Jazz Club) die ook genoemd wordt in een briefwisseling tussen Bernlef, Campert en Loevendie (CC. Een correspondentie, uitg. Bas Lubberhuizen). Daarin was Henk een toegewijd en enthousiast lid, waarbij hij ervoor zorgde dat er de nodige interessante gitaristen werden gedraaid. Die club bestond behalve hemzelf uit: Henk Bernlef (schrijver), Jaap de Rijke (jazzconsulent), Simon Korteweg (jazzjournalist/manager), Leo Cuypers (pianist/componist) en Willem van Manen (trombonist/componist). Maar de leden zijn inmiddels van gevorderde leeftijd, de jongste (Leo) is nu 63 en de meesten doen het wat kalmer aan. De club werd overigens ruim 25 jaar geleden opgericht, maar toen zat Henk er nog niet bij, hij kwam pas later (ongeveer 1996). Ik heb nog een kleurenfoto van de club, genomen voor de deur van Henk aan de Transvaalkade. Zoals gezegd komt de club nog maandelijks bijeen, maar dan met Martin van Duynhoven in de plaats van Henk.
Wes Montgomery.
Henks favoriete gitaristen waren onder anderen: Wes Montgomery, Tal Farlow, Jim Hall, Kenny Burrell (allen V.S.) maar hij bracht soms ook albums van onbekenden mee zoals een geweldige Canadese gitarist van wie wij nog nooit hadden gehoord. Die had hij dan daar horen spelen, want hij ging regelmatig naar de overkant. Totdat hij ziek werd hebben we hem mogen meemaken, ook bij hem thuis, en we missen hem nog steeds.