De historie van Partinoples, grave van Bleys

Hoe de Grave int Kasteel van Bleys van syn Moeder ontfanghen wert, ende den Koninck der Mooren versloech: Ende hoe syn Moeder te Parijs quam.
Capittel X.

Aldus is de oude man van daer ghescheyden, ende de Grave Partinoples is op 't Kasteel van Bleys ghegaen, daer hy van syn moeder (die hem nimmermeer en meende te siene, want sy anders niet en wiste hy en waer doot) seer blijdelijcken ontfanghen wert. Na den blijden ontfanck ginck men Eten ende slapen tot des anderen daeghs: dat hy met grooter macht van volck seer neerstelijc³ reysde te Parijs by den Koninck van Vranckrijcke, daer hy den Heydenschen Koninck Sornoguer in eenen kamp verwan, ende alsoo was gheheel Vranckrijck door den Grave Partinoples van den Heydenschen Mooren verlost.

3 ijverig, zonder ophouden.

[p. 22]

Als Partinoples Moeder hoorde dat haer sone Vranckrijck van so grooten tribulatien¹ verlost hadde, is sy met grooter blijschap na Parijs ghereyst, daer sy van den Koninck ende van haren sone seer eerlijcken ontfanghen wert. Aldus t'samen synde, sprack des Graven Moeder totten Koninck aldus: Het ware seer goet dat men haren sone den Grave te houwelijck gave een jonge Maecht die in Vranckrijck woonde, vande welcke den Paus Oom



was, op dat hy mits dien de Vaudoyse² vergate, want een soodanighen Ridder den lande seer nut ware: maer ist datmen hem niet en houwelijckt, hy sal sulcke liefde aen dese Vaudoyse leggen, dat wy hem [Biij, afgesneden] nimmermeer sien en sullen. De Koninck antwoorde, dattet hem goet dochte, ende sy hebben dat den Grave te kennen ghegheven, maer om gheenderhande goet ter Werelt, noch door sijn Moeder oft Oom en wilde hy de Keyserinne Melior verlaten. Mits den welcken sijn Moeder ende Oom hem in een avondtmael droncken maeckten, ende als hy droncken was, brachten sy voor hem des Paus Nichte die hy troude sonder

1 tegenspoeden, gevaren.

2 ketterse, tovenares (zie Bijlage ii).

[p. 23]

eenighe wete, want hy droncken was. Daer nae deden sy een ghemeyn Vrouwe by hem te bedde gaen, die al den nacht niet en dede dan den Grave omhelsen ende kussen, maer hy sliep altijdt. Des morghens als hem de dronckenschap vergaen was, begheerden hy syn peerdt, want hy wilde tot Melior sijn lief reysen: ende de Vrouwe omhelsden hem, tot hem seggende, dat hy haer getroude Man was, ende niet der Vaudoysen! ende sy hiel hem seer vast, sonder hem te willen laten gaen. De Grave Partinoples wert des toornich, ende sloech haer met sijnder vuyst voor haer aensighte, soo dat haer het bloedt ten neuse ende ten monde uytspranck.