Beste Herman,
Omdat je 60 wordt, ben ik gaan snuisteren in mijn manuscripten uit de tijd dat we elkaar leerden kennen te Bachte-Maria-Leerne, weet je wel.
En ik vond een bundel gedichten die ik ‘Ongeposte post-scripta’ had genoemd, maar die ik nooit heb laten verschijnen.
Ik meen dat toen je ‘Afreacties en Funderingen’ pas verschenen was (dat ik nu ook nog even heb doorbladerd), het jaar nadat je ‘Breuken herleiden’ door de Provincie Brabant was geprimeerd (id)
Nu schrijf ik dan voor jou dit ‘ongepost postscriptum’ over:
De wind is los (ik heb de brief gesloten)
die gonzend als een zwerm aan het venster hing.
Zo ben ik vrij van u, gewezen weggenoten.
Ik ga nu verder dan ik ooit aan uwe zijde ging.
Nu weet ik vast: ik ben niet uitgestoten,
maar dit verwijl is mijn verwijdering.
Jan VERCAMMEN
Auteursrechtelijk beschermd