Pan. Oostvlaams Bulletin voor Letteren en Kunst. Jaargang 11

[p. 1]

Zich vergewissen

Ik dicht
wijl ik de bomen schoon vind
in de wimpers vort het licht
in de wortels van het kind.

Ik dicht
wijl ik een moeder had
waarin ik hurkend zat
wijl ik een vader vond
die mij door dit dal zond
op staande voet
zoals dit met een dichter moet.

Maar vooral dicht ik
om elk ogenblik
de pijnboom daarin brandend
mijn klokhuis aan te randen
tussen de halmen van het lied
binnen de zinnen van het riet
en boven de akwariumwanden
van verdriet
dat vloeibaar bloedend antraciet.

Want ik sta in
voor het verlies en het gewin
ik vul de jaren met mijn weken
Ik ben mijzelf begin
tot waar het al geëindigd is
de eindelijk in het spreken
zich bekwamende
bekwame vis.

Hedwig SPELIERS