Pan. Oostvlaams Bulletin voor Letteren en Kunst. Jaargang 8

[p. 1]

[PAN oktober 1961]

Handskelet

Ga niet weg. Deze hand heeft geschreven
tekens van wederklanken, zij heeft gestreeld,
over een schouderrand weggedreven
werd zij, zij heeft hoog keelkruid verdeeld

toen het geurde, om doorgang te verlenen
en zij sprak als een langgegolfde berg
met ruïnen van verweerde adonis en silene,
zij bevond zich aangetast in haar merg

door overdadig zuur van C-vitaminen
toen de dode verscheen in de dichte deur,
zij werd geheel ontsloten op een mandoline
met magnetisch veld en hagedorengeur.

Zij luisterde naar het ademend zingen
der minuskule witte kevers van de dood,
toen zij twee hete zwarte teerlingen
met lege wanden als pitten omsloot.

En het laatste wat van haar is geweten:
zij telde voor iemand tot een groot getal,
zij strekte zich uit en door haar reten
zag iemand anders een ivoren waterval,

niet lang voor zij neerviel en verstarde
op een wijde deken van vanilje en saffraan,
nadat zij tussen warme nevelflarden
de maankoude vlek vond van een traan.

Jan VERCAMMEN