Pan. Oostvlaams Bulletin voor Letteren en Kunst. Jaargang 8

[p. 12]

De Hoeve

De hoeve in de liesplooi van de heuvel
ligt stil - de vogels zwermen over:
zij lokt mij rood en vrouwelijk, veroverend
golven de velden met vruchtbare geuren
van grond: mijn goede goede aarde...

Geen vrouw dorst ik als jou begeren
met dronken mond en afgematte flanken
bezitten en tot op het been verbranden
van hartstocht met een lichaam eeuwen-
oud van liefde moeheid en verzaken.

Maar 'k ben een kind dat onbeveiligd -
naakt vogeljong tussen weerbarstige bramen -
verhongert in de brakke zonnedagen
tussen uw murenstad waar zomer eindigt
in stof en slijk en regenvlagen.

Willy SPILLEBEEN